Wiek pacyfiku - polityka stanów zjednoczonych wobec regionu azji i pacyfiku po roku 1989 (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego)

Okres od zakończenia zimnej wojny to czas, kiedy region Azji i Pacyfiku rozpoczyna odgrywać w polityce i gospodarce światowej coraz niezwyklejszą rolę, stając się również coraz ważniejszym dla Stanów Zjednoczonych, czego symbolicznym ukoronowaniem jest deklaracja amerykańskiej sekretarz stanu Hillary Clinton, że wiek XXI to dla Ameryki Wiek Pacyfiku. Zmiana priorytetów USA jest symbolicznie widoczna już w pierwszej podróży zagranicznej George'a H. Busha w roku 1989, której celem była nie Europa (jak u jego poprzedników), ale Azja.
W pracy przeanalizowano politykę USA w regionie jednocześnie w wymiarze bilateralnym (wobec Chińskiej Republiki Ludowej, Japonii, Korei, Indii i Australii), jak i multilateralnym (Forum Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku [APEC] i Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej [ASEAN] oraz organizacji od ASEAN pochodnych: ASEAN+3, Forum Regionalne ASEAN, a także Szczyt Azji Wschodniej). Analiza skupia się na okresie po roku 1989, kiedy USA musiały zredefiniować swoją politykę zagraniczną, obejmując prezydentury G.H. Busha (1989-1993), B. Clintona (1993-2001), G.W. Busha (2001 -2009), a także częściowo B. Obamy (2009-).