Imperatywy jako narzędzia formacji chrześcijan w apokalipsie św. jana (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

Apokalipsa św. Jana nie jest, wbrew jej potocznemu, popkulturowemu rozumieniu, katalogiem atrakcyjnych katastrof albo jedynie pobudzającą wyobraźnię twórców charakterystyką antychrysta. Opisuje zakorzenienie historii życia wierzących w Zmartwychwstałym i pamięć o perspektywie eschatycznej.

Kościół przedstawiony w Ap, będąc w świecie, przeżywa kryzysy, problemy i zagrożenia (por. Ap 1,9; 2,6.9.10.13.15.20.22; 6,9-11; 7,14; 11,7; 12,11; 13,11; 17,6 18,24). Z tego powodu potrzebuje formatora, który przez pewne narzędzia zaproponuje system naprawy bądź umocnienia gmin chrześcijańskich.

Patrząc na obraz Kościoła zawarty w ostatniej księdze Pisma Świętego i porównując go z obrazem dzisiejszego Kościoła, dotkniętego przez najróżniejsze skomplikowane sytuacje, należy postawić pytanie o to, w czym wspólnota przedstawiona w Ap może szukać swego ratunku, aby później podobne narzędzia móc zastosować wobec współczesnego Kościoła.

Wydaje się, że jednym z takich sposobów jest zastosowanie poprzez formatora wyjątkowo konkretnych i radykalnych wypowiedzi imperatywnych kierowanych do wspólnoty. Dlatego analiza tekstów biblijnych będzie pokazywała, jaką rolę odgrywają imperatywy w solidnej sytuacji Kościoła, jakie posiadają znaczenie, w jakiej kondycji są ich adresaci, kogo można uważać za formatora oraz jaki będzie efekt użycia się bądź niezastosowania do tych wezwań.