W wojsku polskim 1917-1938, t. 3: w wojsku polskim 1930-1938 (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

Wstęp i opracowanie naukowe – Waldemar Rezmer Leon Mitkiewicz-Żółłtek – pułkownik dyplomowany, wybitny oficer liniowy i sztabowy, „rasowy" kawalerzysta, człowiek gruntownie wykształcony, o szerokich horyzontach i dużych zaletach intelektualnych, miał nadzwyczajną pamięć do ludzi i sytuacji, szeroki talent do obiektywnego i – na ogół? życzliwego opisywania osób, z którymi zetknął się służbowo bądź prywatnie.

Wielu z nich odegrało zasadniczą rolę w dziejach naszego kraju i wojska. W czasie służby w I Korpusie Polskim w Rosji, a następnie w Wojsku Polskim II RP prowadził dziennik, który miał postać rękopiśmiennych brulionów.

W latach sześćdziesiątych, opierając się na swoich zapiskach, przystąpił do pisania wspomnień. Najpoważniejszym przedsięwzięciem miało być trzytomowe dzieło pod tytułem W Wojsku Polskim, w którym zamierzał przedstawić swój udział w walce o niepodległość i granice II RP, a po zakończeniu zmagań militarnych jesienią 1920 r.

– służbę na rozmaitych stanowiskach w Wojsku Polskim aż do 1938 r., czyli do wyjazdu do Kowna w charakterze polskiego attaché wojskowego na Litwie. Ten ostatni bowiem okres opisał we Wspomnieniach kowieńskich, które stanowią notabene zwieńczenie jego autobiograficznych wysiłków.