Adwerbialia w przekładzie. Polskie konstrukcje quasi-narzędnikowe w świetle ich niemieckich odpowied (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

Monografia znamionuje funkcje polskich konstrukcji formalnie narzędnikowych typu prędkim krokiem, donośnym głosem, które były możliwe do uchwycenia po ich zestawieniu z odpowiednikami w niemieckich tekstach równoległych w obu kierunkach tłumaczenia.

Przyjrzenie się ekwiwalentom quasi-narzędnikowego adwerbiale w niemieckich tekstach pozwoliło na postawienie na nowo pytania o jego rolę w systemie polszczyzny. „Obiektywność informacyjna" quasi-narzędnika sprawia,możliwe jest przeniesienie charakterystyki wyszczególnionego w wypowiedzeniu „narzędzia" (ktoku, głosu itd.) równocześnie na cechy akcji, jak i agensa.

Formalne narzędniki zatem lepiej niżeli przysłówki i przymiotniki nadają się do pełnienia funkcji predykatów sekundarnych. Ich wielosylabowość powoduje też, że to one, a nie leksykalne przysłówki, są preferowane w pozycjach rematycznych.

Rozprawa ma charakter interdyscyplinarny: przekładoznawczy, językoznawczy i metaleksykograficzny.