Godność dziecka jako kategoria antropologiczno-pedagogiczna, AZ#8F7F2B3CEB/DL-ebwm/pdf (Akademia Pedagogiki Specjalnej)

Wiktor Wolman, doktor nauk pedagogicznych, studiował filozofię i etykę na UKSW. Adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Autor publikacji z zakresu antropologii, etyki i pedagogiki.

Naturalnie każda refleksja na temat fundamentalnych praw i wartości skupionych wokół dziecka, na przykład prawa do życia, może ukazać te kwestie w nowym świetle i pokazać nieznane dotychczas argumenty, ale bez zrozumienia, czym i kim jest dziecko, będzie to kolejna dyskusja na poziomie teoretycznych rozważań.

Dopiero gdy zrozumie się istotę dzieciństwa i to, jakie implikuje ono następstwa, osiągalne będzie konstruktywne przyjrzenie się fundamentalnym prawom i zasadom skupionym wokół dziecka. W toku studiów i badań nad dzieciństwem, opartych na wieloletnim analizowaniu różnorodnych historycznych i współczesnych koncepcji antropologicznych, okazało się, że określenie istoty dzieciństwa jest zadaniem wybitnie nieprzystępnym.

Można wręcz odnieść wrażenie, iż dziecko, tak jak i człowiek, nie posiada cech konstytutywnych i istotowych, co z tego wynika – nie jest możliwe zdefiniowanie go. Ale dziecko, tak jak i człowiek, ma pewne właściwości, które opisują jego naturę.

z całą pewnością takim atrybutem jest godność, która została ujęta jako przedmiot formalny. Okazuje się, iż godność jest tą cechą człowieka, która pozwala uchwycić jego wyjątkowość i dostojność. Dlatego najwłaściwszym posunięciem w badaniach natury dziecka było oparcie analiz na jego godności i opisywanie jego fenomenu w tej perspektywie.

Ze Wstępu