Czas wierszy (Borgis)

Dlaczego sięgamy po poezję? Dlaczego w zalatanym świecie wciąż jeszcze potrzebujemy refleksji tak rozmaitej od tego, co oferuje nam rzeczywistość? Odpowiedź na te pytania wynajdziemy dzięki wierszom Grażyny Łuczak.

Liryka tej autorki to zatrzymanie ulotności chwili, przejawiające się w subtelnych obserwacjach, zezwalających nam na inne spojrzenie na codzienność. W wierszach Łuczak objawia się niezwykła symetria rzeczywistości, przedstawiona w starej alchemicznej prawdzie o korespondencji światów, o tym, iż wszystko jest ze sobą powiązane, iż to, co dzieje się wokół nas, ma swój głęboki odpowiednik w życiu wewnętrznym człowieka i może na nie wpływać. Ale ta poezja to nie tylko liryka wyznania. To także apel o to, byśmy żyli, trwali, walczyli o siebie i ludzi, których kochamy; byśmy nie poddawali się mimo najboleśniejszych przeciwności losu. Autorka pisze: „Dokąd tak biegniesz? Po co się ścigasz? Weź zatrzymaj się na chwilę. Rozejrzyj się tu i teraz. Pędząc nie spostrzeżesz znaku od szczęścia”.

Któż z nas nie podpisze się pod tym słowami?