Zaufaj i podążaj. tm i to nie przypadek (Liberum Verbum)

Fotoreporter Darek Łozowski w trakcie ataku zazdrości uderza swoją dziewczynę Kaję. Poszkodowana wykorzystuje chwilę nieuwagi, ucieka do najbliższej przyjaciółki Mai i zamieszkuje u niej, po czym zrywa z Darkiem. Kobiety po przeprowadzeniu rekonesansu dochodzą do wniosku, iż Darek zaginął i miało to związek z jego pracą. Analizując sytuację, Kaja przypomina sobie wydarzenie, którego kiedyś oboje byli świadkami. Sama odebrała je jako odmianę zdziczałego seksu,początkuje się zastanawiać, czy w oczach Darka nie była to forma znęcania się nad kobietą.
Autorka ubarwia swoją twórczość sporą dawką typowego dla niej humoru i pikantną nutką erotyzmu. Pamiętając o przebytej drodze, wplata w treść części mogące zmienić postrzeganie rzeczywistości przez Czytelnika, a zwłaszcza Czytelniczki. Całości dopełnia styl, który powoduje, że książkę dosłownie się pochłania, nie zauważając, kiedy i jak docieramy do ostatniej strony.

Fragment:
Kurwa! Normal, dzieje się. Dzwonił Śmiały, za dwie minuty psy będą w pałacu. Mówił, iż ma się tu zjawić cała sfora. To przez tego skurwysyna! Wskazał na mnie. Albo przez jego zdzirę, kręciła się ostatnio przy Lokum. Szef kazał ci go natychmiast pousuwać.
Co ty pierdolisz? Sens słów Młodego nie dochodził do Normala.
Masz mu rozjebać łeb, czego w tym nie rozumiesz?
Do tej pory nikogo nie zabiłem i też nie zamierzam.
Szef ci kazał. Zresztą jeżeli ty go nie rozwalisz, to ja to zrobię. A ty u Śmiałego będziesz skończony! Był jak w amoku.
Nie rób tego. Jak psy cię dorwą, dostaniesz dwadzieścia pięć lat za morderstwo.
Spierdolę tunelem w ogrodzie. A choćby jak mnie złapią, to papuga Śmiałego
wyciągnie mnie na wolność.
Młody wydobył broń z kabury i wycelował prosto we mnie. Spojrzałem w jego
oczy, wiedziałem, że jest zdecydowany strzelić. Postanowiłem, iż twarz Kai będzie moim ostatnim wspomnieniem.