Pudło (Poznańskie)

PRZEJMUJĄCY PORTRET POLSKIEJ ODSIADKI

W Polsce jest sto dwadzieścia jednostek penitencjarnych – zakładów karnych i aresztów śledczych. Zwieńczone drutem kolczastym mury pną się do nieba w centrach miast, wyrastają na przedmieściach, górują nad miasteczkami. Statystyczny osadzony w polskim więzieniu jest mężczyzną. Odbywa karę za przestępstwo przeciwko mieniu, w głównej mierze za kradzież z włamaniem. Wyrok – od trzech do pięciu lat.

Najpierw przechodzi się poprzez bramę, która strasznie trzeszczy. To trzeszczenie zapamiętuje się do końca życia – mówi Robert. Edward ubolewa, iż prawdziwych gitów już nie ma. Tomasz w tym samym roku został ojcem i zabił człowieka. Wszyscy musieli nauczyć się żyć w pudle. A to inne życie niż tamto na zewnątrz.

Nina Olszewska rozmawia z ludźmi, dla których świat zatrzymał się na krócej albo dłużej. Ich dzieci rosną, zaczynają i kończą szkoły, bliscy rodzą się i umierają – albo zapominają. Statystyki mówią, iż mniej więcej połowa tu wróci. Trudno uwierzyć, iż tak im nie po drodze z wolnością,dobrze im za tym murem. A jeśli nie prawidłowo, to jak?