Twórczość syberyjskiego prozaika - Wiktora Astafiewa - przesycona jest autobiograficznym żywiołem. W procesu opowiadań "Ostatni pokłon" i powieści "Wesoły żołnierz" najpełniej wyraża się cykl kształtowania się bohatera jako człowieka i twórcy - syberyjskie dzieciństwo, naznaczona piętnem bezdomności młodość, losy wojenne i powojenne. Autobiografizm pisarstwa Wiktora Astafiewa bierze swój początek bez dwóch zdań w doświadczeniu życiowym, będącym jednocześnie udziałem całego pokolenia.Jak podkreślają badacze, dyskurs autobiograficzny jest najczęściej świadectwem świadomości autora w chwili powstawania dzieła. Nieuchronny zatem jest proces literaturyzacji przeszłości, przekształcenia jej w nową rzeczywistość, przetworzenie dawnego życia w legendę. Przypadek Wiktora Astafiewa nie jest odosobniony. Beletryzując własne życie pisarz nadaje mu nowy rozmiar.
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla Autobiograficzna proza wikotra astafiewa ("ostatni pokłon" i "wesoły żołnierz"). Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.