Przysionek dom dla pozornie umarłych (Wydawnictwo MG)

Świat się zmienił. Zmieniły się także problemy ludzi na nim żyjących. Zmienił się też nasz język. Stał się mniej wyrafinowany, trochę bardziej brutalny, a co najważniejsze, nie ma już takich profesorów. Tomasz Kowalski nie kryje, że swoją najnowszą książką chciał oddać cześć Jerzemu Szaniawskiemu i jego Opowiadaniom Profesora Tutki.

Zbiór opowieści zawartych w dziele pod tytułem Przysionek – dom dla pozornie umarłych porusza zróżnicowane tematy. Snute przez bohaterów historie mówią o ludzkich lękach, niesprawiedliwości, przemijaniu, bolesnych wspomnieniach, niezrozumieniu, buncie, miłości i pożądaniu,jeszcze o uszkodzonych słuchawkach i kąpieli w Bałtyku. Narratorami są czterej konkretnie dojrzali mężczyźni. Przyjaciele spotykają się co wtorek w knajpce, żeby przy kawie, piwie i papierosie pogadać o życiu. Każde opowiadanie jest wypadkową mocnej sytuacji, zdarzenia czy rozmowy. Okazuje się przy tym, iż pozornie zwykli faceci mogą być nie tylko wnikliwymi obserwatorami rzeczywistości, lecz też wrażliwymi i sentymentalnymi ludźmi, poetami dojrzałego już życia. I to chyba w tym wszystkim jest najdziwniejsze, najistotniej nieprawdopodobne. A może nie?