Państwo, szkoła, klasy (Wydawnictwo Krytyki Politycznej)

Osią przewodnią książki są przemiany państwa i systemu klasowego w Polsce, a także relacji zachodzących pomiędzy nimi w polu edukacyjnym po 1989 roku. W niektórych przypadkach analiza sięga jednak głębiej w PRL np.: po to żeby pokazać genezę polskiej klasy średniej i jej stosunku do instytucji edukacyjnych albo przeanalizować historię niepowtarzalnego zarządzania relacjami klasowymi przez reformowanie systemu edukacyjnego.

W rzadkich przypadkach te wycieczki sięgają jeszcze dalej np.: reform edukacyjnych II RP i historii,,uniwersytetów ludowych". Ostatnim rozdziałem będzie analiza kontrereform edukacyjnych PiS, które najprawdopodobniej domkną pewien etap w historii szkolnictwa w III RP.

wybór edukacji, jako pola empirycznej analizy relacji państwa i struktury klasowej wydaje się dosyć oczywisty. System edukacyjny pełni od swego zarania szczególnie istotną rolę w procesie samoreprodukowania się struktur władzy i społeczeństwa.

Program nauczania jest nasycony symboliką, która sprawia, że państwo przestaje być zbiorem instytucji i staje się wyobrażoną całością. Nawiązując do modelu,,państwa w społeczeństwie" postweberysty Joela S.

Migdala można powiedzieć, że system edukacyjny jest jednym ze sposobów wrastania państwa w społeczeństwo. Przy pomocy lokalnych instytucji: szkół, przedszkoli, świetlic i bibliotek szkolnych, stanowiących,,końcówki" lub,,naczynia włoskowate" państwa, dokonuje się (re)definiowanie wspólnot i wspólnoty.

Co więcej, jest to sektor rozległy i podlegający częstym reformom, a zarazem dający znaczne możliwości aplikowania bardziej ogólnych ujęć. Jasną wizję organizacji systemu edukacyjnego i szkolnego miał każdy z wdrażanych w ciągu ostatniego półwiecza paradygmatów administracji publicznej.

równocześnie zarządzanie systemem edukacyjnym jest dosyć złożone, angażując władze wszelkich szczebli, dając zarazem spore możliwości angażowania podmiotów reprezentujących zróżnicowane sektory. Analizując przemiany systemu edukacyjnego odnajdziemy zarówno przykłady wzmagania mocy państwa, jak i spontanicznego, nieplanowanego i niekontrolowanego wycofywania się władz publicznych z regulowania tego pola.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.