Nie słódź (Primum Verbum)

Książka gromadzi czternaście opowieści. O Łodzi. Dla Łodzi. Przeciw Łodzi. Czternaście historii. Prawdziwych. Zmyślonych. Z pogranicza jawy i snu. Z nich wyłania się obraz miasta: w sporej mierze przerysowany, karykaturalny, paradoksalny, a jednak niepozbawiony komponentów rzeczywistych, realnych, prawdziwych.

Rzeczywistość przedstawiona w zbiorze jest bowiem ponura i szara – budzi obrzydzenie, rodzi strach. Słowa zawarte w książce – dobitne i nierzadko wulgarne – pozwalają zagłębić się w mniej reprezentacyjne części miasta, poznać fakty, skrywane przeważnie przed przyjezdnymi, pomijane we wszelkiego rodzaju przewodnikach i albumach.

Unaoczniają świat brutalny, pełen nienawiści, patologii, świat bez perspektyw, który realnie oddziałuje na ludzi, mieszkańców miasta zmagających się już z losem, własnymi lękami, kryteriami i ambicjami innych.

Bezsilność i beznadzieja miejsca wkrada się w życie sfrustrowanych, lękliwych ludzi, także młodych, skazanych na istnienie, nad którym nie mogą przejąć kontroli. Skazani na porażkę.