Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej krety. próba charakterystyki okresu minojskiego (Silva Rerum)

Ze Wstępu przez komunikację społeczną rozumie się najczęściej przekazywanie informacji przeróżnego rodzaju. Proces ten odbywać się może za pomocą zróżnicowanych przekaźników (ludzie, media) i w najróżniejszy sposób. Tymi przekaźnikami i sposobami mogą być jeszcze symbole.

Książka – Komunikacja społeczno–symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiego ma pokazać, że już od dawien dawna komunikacja społeczna miała swoje miejsce w strukturach społecznych.

Określenie ram chronologicznych książki – od 3000 r. P.n.e. Do 1200 r. P.n.e. I miejsca odniesienia podejmowanej problematyki – Kreta, wynika ze spojrzenia na te części jako na strukturę tworzącą podwaliny naszej europejskiej cywilizacji i kultury i z chęci przedstawienia dowodów istnienia w tamtych czasach komunikacji społecznej i wpływu owej komunikacji na współczesnych Kreteńczyków.

Poza tym, Kreta minojska to miejsce, w którym upatrywać należy podstaw naszej europejskiej komunikacji społecznej. Wszak to cykl symbolicznego porozumiewania się (komunikowania) wywarł spory wpływ na europejskie państwa i narody, prowadząc poprzez wieki do ich rozwoju.

Zmiany zachodzące w sposobie komunikowania się, w samych formach przekazywania informacji i tworzenia rozmaitych typów relacji w ciągu tysiącleci, skłaniają do ulepszonego przyjrzenia się wzorom kulturowym i nie tylko, dawnych praktyk komunikacyjnych.

Taki sposób spojrzenia na opisywaną problematykę daje cenne świadectwo dla antycznej wiedzy, a także stanowi ważną płaszczyznę dla zrozumienia istoty współczesnych sposobów komunikowania się i kodów kulturowych.

Pozwala to na dokonanie analizy sposobów postrzegania przez tamtejsze społeczeństwo porozumiewania się, a także organizowania przekazywanych danych. W tym celu potrzebna jednak wydaje się szczegółowa analiza poszczególnych technik i zwyczajów komunikacyjnych, co wymaga skoncentrowania się na sposobach przekazywania danych rozmaitego typu, wśród których znajdują się: przekaz słowny, system pisma, przekaz niewerbalny, komunikacja odnosząca się do kultu zmarłych i pomieszczeń grzebalnych, czyli kontakt ludzi z bóstwami i związane z tym przejawy kultu jak w dodatku składania ofiar oraz przekaz przy pomocy dzieł sztuki.

Ważnym okazuje się w dodatku przeanalizowanie wykorzystania środków komunikacyjnych dla różnorodnych celów i odnoszących się do solidnych aspektów.