Gospodarka i społeczeństwo w europejskiej perspektywie (Wydawnictwo e-bookowo)

Współczesne organizacje sektora prywatnego i publicznego funkcjonują w warunkach globalizacji, wysokiej dynamiki zmian otoczenia, nasilonej konkurencji, wywołującej m.in. Wzrost oczekiwań konsumentów w zakresie jakości oferowanych towarów i usług. Muszą więc zwielokrotnić swój wysiłek w celu osiągnięcia określonego poziomu rozwoju, zwiększenia satysfakcji klientów i zbudowania przewagi konkurencyjnej. Tę przewagę może zapewnić m.in.: dogodny dostęp do zasobów naturalnych, infrastruktura technologiczna, korzystne położenie geograficznie i geopolityczne, jakość zasobów ludzkich, innowacje produktowe, nowe technologie. Pakiet przemyślanych działań, umożliwiających słuszne zastosowanie wymienionych zasobów w istniejących uwarunkowaniach, określa się jako zarządzanie. Zarządzający organizacjami dążą do ich rozwoju i w efekcie wzrostu gospodarczego. Działania te polegają na podejmowaniu decyzji ukierunkowanych na sterowanie zasobami, procesami, informacjami w celu osiągnięcia zakładanych efektów. Sterowanie to winno prowadzić do wzrostu produktywności i oszczędności, zgodnie z zasadą racjonalności działań. Zarządzanie jest sztuką koordynacji działań w organizacji, która w XXI wieku musi być niezwykle podatna na zmiany, rozciągliwa i "zwinna", nastawiona na globalną konkurencję i potrzeby klienta. Kluczem do sukcesu w obecnych uwarunkowaniach stało się maksymalne skrócenie czasu pomiędzy odczuciem zapotrzebowania poprzez klienta a jej zaspokojeniem, przy zachowaniu jednostkowego podejścia do tych potrzeb. Między innymi stąd wynika wzrost znaczenia innowacji, przedsiębiorczego myślenia i działania i konieczność monitorowania pragnień odbiorców, skutecznego komunikowania się wewnątrz i na zewnątrz organizacji. Współczesne zarządzanie, nazywane niekiedy "zarządzaniem na krawędzi", oznacza zdolność do szybkiego reagowania, przewodzenia zmianie, antycypowania przyszłości, właściwego użycia ekspansji danych i nowych technologii. Od organizacyjnych liderów wymaga ono wszechstronnej wiedzy, umiejętności społecznych i autorytetu. Często jest to zarządzanie o charakterze wielokulturowym, integrujące to, co złożone i różne, bazujące na szybkim przepływie informacji i coraz efektywniejszej komunikacji międzyludzkiej, bo tylko wtedy jest realna koordynacja wysiłków wszelkich uczestników organizacji, prowadząca do adekwatnego wykorzystania posiadanych poprzez nią zasobów. Umiejętne wykorzystanie posiadanych zasobów, a także pojawiających się szans w otoczeniu może wpływać na tempo rozwoju przedsiębiorstwa czy także organizacji o charakterze publicznym. Aby tak się stało, potrzebna jest znajomość zasad zarządzania strategicznego, rozumianego jako cykl planowania zorientowany na przyszłość, sposób porządkowania i projektowania rzeczywistości zgodny z przyjętymi celami i prowadzący do wzmocnienia konkurencyjności danej organizacji.