Creative writing publicystycznych tekstów dziennikarskich, AZ#7F6AE986EB/DL-ebwm/epub (E-bookowo)

Na polskim rynku wydawniczym nadal odczuwa się brak szerokiej oferty postępowych, a przy tym profesjonalnie przygotowanych publikacji, uczących współczesnego warsztatu dziennikarskiego. Proponowane dzieło, autorstwa Piotra Lewandowskiego, ma tą szczególną wartość, że napisane jest z ogromnym wyczuciem dla problemów warsztatowych przed jakimi staje młody adept sztuki dziennikarskiej. Ma mu służyć i ułatwiać profesjonalizację jego warsztatu pracy. Dzieło to wytwarza oczywistą całość z pierwszą pracą P. Lewandowskiego, poświęconą praktyce dziennikarskiej ("Creative writing informacyjnych tekstów dziennikarskich") i jest jego naturalną kontynuacją. Także i tym razem Autor kładzie silny nacisk na ukazanie jak pokaźną rolę w pracy dziennikarza odgrywa kreatywność - w tym szczególnym wypadku ściśle połączoną z perswazją. Można odnieść mylne wrażenie, iż w ciągu aktywnego rozwoju mediów ich twórcy wykorzystali i do końca wyeksploatowali wszystkie realne schematy komunikacyjne, co musiałoby wywoływać zjawisko zmęczenia i uodpornienia się odbiorców na wszelkie formy pozyskania ich ciekawości. A jednak Autor udowadnia młodemu adeptowi dziennikarstwa, że tym bardziej winien on walczyć o to, żeby jego przekaz perswazyjny był zbudowany bardzo profesjonalnie, a wyróżniał się swoją szczególnieścią, by wnosił coś nowego, żeby był kreatywny, a więc twórczy, odkrywczy. Można się tego nauczyć, wymaga to jednak poznania złożonego instrumentarium jakim należy się posługiwać. Piotr Lewandowski inicjuje od ukazania stanowczych, konwencjonalnych i dominujących form występujących we współczesnej pracy dziennikarza prasowego. Pokazuje materię artykułu publicystycznego, felietonu, recenzji, komentarza, dziennika i reportażu publicystycznego. Ukazuje w jaki sposób wykorzystuje się w nich środki stylistyczne, które wypracowane pozostały w literaturze i retoryce, a więc głęboko tkwią w kulturowym podglebiu z którego wyrasta także dziennikarstwo. Na ogół jednak takie "narzędzia" wymagają twórczej adaptacji, precyzyjnego dopasowania do formalnych schematów właściwych dla dziennikarstwa. P. Lewandowski otwiera przed oczami zdumionego adepta dziennikarstwa rozmiary bogactwa z którego może on czerpać bez końca jeśli zrozumie jaki ogrom kreatywnych i perswazyjnych form posiada literatura i te obszary intensywności twórczej człowieka, które wykraczają poza konwencjonalny język i wnikają w inne formy obrazowania i ekspansji poznawczej człowieka. Jednak Autor na pierwszym miejscu stawia praktyczny rozmiar przekazywanej wiedzy. Uczy w jaki sposób tworzyć formy publicystyczne, które mają silny ładunek perswazyjny. P. Lewandowski daje do ręki młodego adepta dziennikarstwa szereg sprawdzonych form z obszaru retoryki i erystyki. Podsumowaniem jego wielce kompetentnego poradnika jest znakomite ukazanie teoretycznych i funkcjonalnych ograniczeń i możliwości wywiadu prasowego. Demonstruje pomysły w jaki sposób ograniczenia formalne właściwe dla wywiadu prasowego zastosować kreatywnie i uczynić z nich ich silną stronę takiej formy wypowiedzi. Niezwykłe możliwości wywiadu, jako formy dziennikarskiego przekazu, ukazał Johann Peter Eckermann w swych "Rozmowach z Goethem", ale to przecież Platonowi zawdzięczamy wykazanie jak silną formą perswazyjną i kreatywną jest dialog jako forma interakcji pomiędzy ludźmi. W ślad za nim poszło tysiące innych świetnych umysłów. Z tego niewyczerpanego bogactwa czerpią dziś także dziennikarze sięgający po wywiad jako nad wyraz gorącą formę interakcji z odbiorcą. P. Lewandowski przedstawił w sposób wyjątkowo jasny, a przy tym ergonomiczny, metody efektywnego budowania i wykorzystania wywiadu, a także tworzenia jego wewnętrznej narracji. Dostajemy dzieło, które jest nie tylko wspaniałym poradnikiem warsztatowym dla młodych adeptów dziennikarstwa, lecz też uczy kreatywności i odkrywa tajniki techniki użytkowej zezwalającej na stałe doskonalenie swych umiejętności, a także twórcze stosowanie literackich, kulturowych i komunikacyjnych "narzędzi" istniejących w naszym cywilizacyjnym dziedzictwie. Piotr Grochmalski