Kamieńska ostiumiczna (Artemis)

Z prawdziwą satysfakcją przedstawiam czytelnikom rozprawę doktorską mojego idealnego ucznia, ks. Stefana Radziszewskiego, poświęconą twórczości Anny Kamieńskiej. Rozprawa ta została napisana pod kierunkiem prof. Mirosławy Ołdakowskiej-Kuflowej w katedrze literatury współczesnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest ona poważnym osiągnięciem naukowym, o czym mogłem się przekonać nie tylko dzięki lekturze książki,także przez osobisty udział w przewodzie doktorskim. Wnikliwe analizy twórczości Kamieńskiej odkryły nie tylko walory teologiczne jej pisarstwa,dodatkowo humanistyczne.

Być może pod wpływem św. Pawła przedstawia ona człowieka rozdartego wewnętrznie: pomiędzy niebem a ziemią, pomiędzy radością a smutkiem, pomiędzy szczęściem a rozpaczą, między wiarą a niewiarą, między już teraz ajeszcze nie. Zapis podróży poetki od niewiary do wiary został w monografii ks. Stefana przedstawiony głęboko, sugestywnie i odkrywczo. Drogą do wiary Anny Kamieńskiej było Pismo święte. Między wersetami Księgi odnalazła bowiem sens prawdziwego życia. Stąd jej wyznanie – Po światło trzeba wchodzić w głęboką ciemność – jest tak przejmująco szczere. Warto posłuchać, co na temat miłości, śmierci, cierpienia, wiary i niewiary mówi autorka Dwóch ciemności i Twarzy Księgi.