Obraz kobiecej starości w literaturze i sztuce, AZ#39D3FBE4EB/DL-ebwm/pdf (Silva Rerum)

Ze Wstępu: Kobieta pięćdziesięcioletnia jest przede wszystkim w pełni sił, bogata w doświadczenie, lecz bez znaczących osiągnięć, które są udziałem mężczyzn w tym wieku. Kobieta wycofuje się albo zostaje wycofana z wielu dynamiczności. Cóż począć może istota, którą nauczono jedynie poświęcenia, kiedy starość nie żąda już ofiar? Dzieci odchodzą, mąż odsuwa się w swój latami skrzętnie budowany świat. Nikomu niepotrzebna stara kobieta snuje bezpłodne plany na długie lata, które jej pozostały. Zdrowie psychiczne i szczęście człowieka w znacznej mierze zależą od ilości popełnionych poprzez niego błędów. Kwintesencją starości jest właśnie zestawianie sukcesów i porażek w trakcie dokonywania bilansu życiowego. Dla kobiet historyczne naleciałości zaprzeczające równości płci stanowią swoiste piętno. Kobieta, która całe życie miała być efektowna, opiekuńcza, zaradna i ofiarna z wiekiem traci coraz więcej. Zasobność doświadczenia stanowi pewien atut, lecz nie tak znaczący jak poniesione straty. Mądrość starej kobiety, gorzka czy pogodnie obojętna, pozostaje wciąż jeszcze zupełnie negatywna; jest negacją, oskarżeniem, odmową - jest bezpłodna. Równocześnie na terenie myśli jak czynu, najwyższą formą wolności, jaką może, osiągnąć kobieta - pasożyt, jest stoickie wyzwanie albo sceptyczna ironia. Niniejsza publikacja ma zasygnalizować przebieg i charakter zmian, dokonujących się od czasów starożytnych po współczesne w odbiorze i wizerunku kobiety starej. Ukazanie sytuacji sędziwych kobiet w przeróżnych okresach historycznych i kulturach jest przyczynkiem do właściwej części pracy popartej analizą i interpretacją dzieł z zakresu literatury i sztuki. Małgorzata Modrak