Strefy zakazu lotów w interwencji humanitarnej (Silva Rerum)

Ze wstępu: Strefy zakazu lotów stają się częstym narzędziem w rękach politycznych decydentów do rozwiązania sytuacji kryzysowej. Główne powody przemawiające za takim rozwiązaniem to w głównej mierze możliwość prowadzenia działań bez konieczności angażowania sił lądowych (a takie decyzje często uznawane są za niepopularne), a także potencjalnie mniejsze koszty operacji, co na dodatek stanowi wyraźne kryterium zaangażowania. Doświadczenia trzech ostatnich dekad pokazują, że strefy zakazu funkcjonują jako "złoty środek" potencjalnego, militarnego zaangażowania się wspólnoty międzynarodowej w działania, których celem jest ograniczenie lub pełna eliminacja przedsięwzięć podejmowanych poprzez autorytarne rządy przeciwko własnym obywatelom albo innym stronom, związanych z łamaniem zasad humanitaryzmu. Są one także narzędziem odstraszania, które zastosowane we właściwy sposób może przynieść stanowcze korzyści dla podmiotu interweniującego. Są one także instrumentem mało intruzywnym w porównaniu z koniecznością zastosowania sił na pełną skalę. Otwartym pozostaje odpowiedź na pytanie, czy spełniają one pokładane w nich nadzieje jako instrument powstrzymywania albo uniemożliwiania naruszeniom praw człowieka.