Agresja - nowe tabu? (MiND)

Niemal wszyscy zgodnie potępiają agresję i próbują ją polikwidować z przedszkoli i szkół. Czy trafnie? Agresja u dzieci nie jest przejawem złego charakteru, ale ważnym sygnałem dla rodziców i nauczycieli. Ich obowiązkiem jest zrozumienie tego przekazu i nauczenie dzieci radzenia sobie z emocjami w konstruktywny sposób. Zamiast potępiać agresję ‒ mówi Jesper Juul ‒ trzeba ją przekształcać jej w pozytywne działanie. Tłumienie i potępianie może prowadzić jedynie do negatywnych skutków w życiu dorosłym: począwszy od nieumiejętności radzenia sobie w konkurencyjnym środowisku świata współczesnego, a skończywszy na wybuchach niekontrolowanej i brutalnej przemocy. Jesper Juul demonstruje, jak najlepiej progresywnać z przejawami agresji u dzieci, jak wspólnie rozładowywać dziecięcą frustrację i jak zamieniać ją w pozytywną energię. Agresywnym dzieciom należy się przeważnie zrozumienie, a nie potępienie ‒ pisze ‒ ponieważ one tylko naśladują zadziornych dorosłych. Duński pedagog zwraca także uwagę na dwa typy przemocy u dzieci: przemoc skierowaną na zewnątrz ku innym ludziom, a także przemoc skierowaną ku sobie, czyli tak zwane zachowania autodestrukcyjne. Ta ostatnia bywa często lekceważona przez dorosłych, ponieważ jest niedużo kłopotliwa dla otoczenia. Dzieci, które tłumią agresję, pogłębiając swoją frustrację, bywają wręcz chwalone za spokój i posłuszeństwo. Tymczasem autodestrukcyjna przemoc zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ idzie w parze z bardzo niskim poczuciem własnej wartości u dzieci i stanowi poważne zagrożenie dla ich zdrowia duchowego.