Birdy peak experience (Forma)

Wyobraźnia językowa Wojciecha Zamysłowskiego jest wyobraźnią całkowicie i bezwzględnie rozgłębionej przez język przestrzeni: bardziej uwikłanej i (jeżeli mogę tak powiedzieć) splamionej architektonicznie niżeli samą architekturą wiersza wzmacnianej i fortyfikowanej. Obcujemy z projektem spełnionej babelicznej utopii, z szczególnie ryzykowną, a poprzez to arcyświeżą próbą poematu wizualnego. Przypomina się obfite przestrzenne pisarstwo, a także osiągnięcia poezji wizualnej Stanisława Czycza, pomiędzy innymi legendarny Arw. Przypomina się literacki bunt Bursy. Przypomina się Norwid. Zamysłowski potrafi te długi kapitalizować, a to znaczy po równo i pożytkować, i uniejednoznaczniać.

Karol Samselpo

Tożsamość bohatera tej książki konstytuuje się w rozproszeniu, pomiędzy dyskursami. Pamiętajmy przy tym, iż słowo dyskurs pochodzi od łacińskiego discurere, które oznacza biec w zróżnicowane strony. Wojciech Zamysłowski, a za nim jego liryczne alter ego, rozbiega się właśnie, wychodzi z siebie. Albo inaczej: próbuje się odnaleźć na przecięciu przeróżnych języków, rejestrów, perspektyw. Zobaczcie sami, jakaż to gonitwa!

Marcin Orliński