Syndrom obcej ręki

„Debiutów ci u nas dostatek, lecz aż tak dobrych i ważnych nie za niemało. 'Syndrom obcej ręki'… Za tym wielce ciekawym tytułem kryją się intrygujące, lecz i ładne, dodajmy też: mądre!, wiersze.

(…) Za główną istotę tych wierszy uznaję ich „wmyślanie się". W co? W sytuacje biograficzne, aksjologiczne, psychologiczne bohaterów z różnych wieków, ale tak, że autorka niemal wchodzi w ich role i wybory.

(…) Myślę, że Mochalska poszukując własnej tożsamości, przegląda się w lustrach, jakie ćwiczyły już odbicia tych samych rozterek, wyborów, niepewności i wątpliwości. Lecz ona jest autentyczna i przekonująca: to są jej problemy!

Ona nie wchodzi w cudze role, tylko odkrywa zdumiewającą powtarzalność przeżyć i pytań uniwersalnych." Leszek Żuliński, Latarnia Morska Powyższy opis pochodzi od wydawcy.