Poezje zebrane (1931–1944) (Marginesy)

Legenda przedwojennej cyganerii. Kresowianka, w 1935 roku przeniosła się do stolicy za namową Juliana Tuwima, który dostrzegł w niej wybitny talent poetycki. Przyjaźniła się ze skamandrytami, z Witoldem Gombrowiczem i artystami skupionymi wokół redakcji nowo powstałego tygodnika satyrycznego „Szpilki". Zadebiutowała w prasie jako czternastolatka. Zginęła w wieku dwudziestu siedmiu lat.

Niniejsze wydanie to najpełniejszy jak dotąd zbiór wierszy Zuzanny Ginczanki – posiada wszystkie znane utwory poetki, w tym te nigdy dotąd niepublikowane: odnaleziony rękopis poematu Pieśń nad Pieśniami, a także wiersze z prasy. Edycja została wzbogacona o materiały ilustracyjne i komentarze, zezwalające lepiej zrozumieć tło epoki i zanurzyć się w świat Ginczanki, w rzeczywistość, w jakiej przyszło jej żyć i kreować.

Zuzanna Ginczanka za swego niedługiego życia wydała jeden tylko niewielkich rozmiarów tom poetycki. Stała się ofiarą Zagłady, zamordowana w młodym wieku w roku 1944. Jej swojego typu testamentem jest wstrząsający wiersz Non omnis moriar, nawiązujący do Horacego i – typowo – Słowackiego. Należy on do najwybitniejszych utworów, jakie polscy poeci poświęcili Holokaustowi.

Pozostał po niej rozległy, wysoce wartościowy dorobek literacki z okresu międzywojennego. Poezje jej, rozproszone w zróżnicowanych miejscach, w głównej mierze w prasie tego czasu, która chętnie je ogłaszała, przypominane są i wzbogacane o świeże znaleziska w kolejnych edycjach. Jest poetką łączącą osobisty liryzm z wątkami satyrycznymi i poczuciem humoru. Twórczość jej bliska jest poetyce ukształtowanej poprzez skamandrytów. Każda publikowana w ostatnich dziesięcioleciach księga jej wierszy mieści utwory nowo odnalezione. Tak również dzieje się tutaj. Tom przygotowała wspaniała znawczyni i edytorka twórczości Zuzanny Ginczanki, profesor Izolda Kiec.