Nie pozwolę ci zniknąć (Linia)

Żałoba jest zawsze przeżyciem indywidualnym. Stanowi tabu we współczesnym społeczeństwie, dążącym do spektakularna, wygody i przyjemności. Sprawy śmierci, choć dotyczą każdego z nas odsuwane są w niebyt. Grzegorz Zalewski po śmierci dorosłego syna napisał przejmujące świadectwo.

To wyznanie ojca, który choć akceptuje śmierć syna, nie godzi się z jego zniknięciem. *** Grzegorz Zalewski uchyla drzwi do świata męskiej żałoby i odkrywa przed nami kulisy straty, którą spowija społeczno-kulturowe tabu.

Autor, inwestor giełdowy, zawodowo korzystający na krachach, doświadcza osobistego tąpnięcia, na które nie przygotowuje żaden podręcznik zarządzania ryzykiem. Pisze więc wiadomości na messengerze do umarłego syna.

Układa rymowankę o rozpaczającej mamie i tacie. Zamiast na spotkanie biznesowe, jedzie podpatrywać ptaki. Faceci przecież sobie jakoś radzą. W tle rysuje się skomplikowana relacja rodziców w żałobie - jedno czeka w snach na znaki, drugie śpi „trzeźwo"; są razem, a jednak na skrajnych biegunach przeżywania straty.

Książka przejmująco szczera. Potężna do bólu. Szalenie niezbędna. Justyna Wicenty, autorka „Kołysanki z huraganem" *** Kiedy czytałam książkę Grzegorza Zalewskiego, ciągle przychodziły do mnie słowa z filmu Godziny nakręconego na podstawie książki Virginii Woolf Pani Dalloway: „Jest realne umrzeć".

Jak poradzić sobie ze stratą, kiedy ktoś nie może albo nie potrafi już żyć? Jak poradzić sobie ze stratą najbliższej osoby? Wydaje się to niemal niemożliwe. Nie ma jednej recepty i Grzegorz Zalewski nie szuka żadnej.

przedstawia jednak chyba wszystkie osiągalne oblicza straty z ogromną czułością, nie stroniąc jeszcze od jejnajciemniejszej strony. Książka nad wyraz osobista, solidna, pięknie napisana. Iza Klementowska, reporterka