Brud, AZ#A1328041AB/DL-wm/mp3 (Novae Res)

300 tys. Wielbicieli na Facebooku. 120 tys. Sprzedanych egzemplarzy „Pokolenia Ikea" i „Pokolenia Ikea. Kobiety". Piotr C. Wraca ze swoją trzecią książką. Relu jest warszawskim adwokatem, który mieszka w Lemingradzie, czyli w dzielnicy Wilanów. Jego najcenniejszym klientem jest Janusz, zdemoralizowany multimilioner, a najlepszym przyjacielem Józek – wierny pies. Relu nie lubi ludzi, ale ludzie lubią jego. Przychodzą, żeby mu się zwierzać. Pije więc i słucha ludzkich tajemnic w świecie, gdzie kobiety są nietrudne, a mężczyźni bezduszni. Prowadzone rozmowy bezlitośnie obnażają brud wymuskanego świata panów w drogich garniturach i kobiet w jeszcze droższych kostiumach. Tu wszystko pozornie jest rewelacyjne. Jest perfekcyjny ojciec, adwokat z własną kancelarią. Błyskotliwa żona. Czarujący syn. I pies. Do momentu, aż spojrzysz głębiej. Bo każdy kryje jakiś brud. Kochankę. Kochanka. Sekretnie oglądane porno, eksplozje wściekłości, ploty, plotki, alkohol, narkotyki, środki nasenne, modły, by sąsiad miał gorzej, radość, że komuś się nie powiodło. I wrzask. To książka o samotności. O czymś, co może jest miłością. I o strachu przed śmiercią. *** Wkurwia nas wszystko. Że jest za ciepło, iż jest za zimno, że ktoś coś powiedział, iż ktoś czegoś nie powiedział, iż ktoś zostawił otwartą klapę od kibla, że zarysowaliśmy w samochodzie zderzak, iż nam nie dała albo iż nam dała zbyt powściągliwie, że ktoś nie wysłał e-maila albo obiecał, ale tego nie zrobił, iż nam żarcie do stolika przynieśli zbyt niewiele energicznie i nie pocałowali wystarczająco miłośnie w dupę. Irytujemy się drobiazgami, czyli rzeczami, które tak naprawdę nie mają znaczenia. Nasze życie staje się ciągiem tanich, niepotrzebnych dram. Zamiast żyć, odczuwać, cieszyć się, napierdalamy na nieustającym wkurwie. Piotr C. - bloger i pisarz. Autor bestsellerowych powieści oraz jednego z najpopularniejszych w polskim internecie bloga pokolenieikea.com. Korporacyjny szczur, któremu udało się wywalczyć niezależność. Mieszka na warszawskiej Ochocie. Nie czuje zapotrzebowania bycia rozpoznawalnym.