Czarny gerard. benito juarez (MTJ)

Ród Rodrigandów Tom V

Czarny Gerard:
Meksyk. Gwadelupe. Francuzi przegrywają bitwę o fort, lecz Czarny Gerard zostaje ciężko ranny. Prezydent Juarez jedzie następnie z naszymi bohaterami do hacjendy del Erina, którą przejął wcześniej Pablo Cortejo z córką i bandą ponad 300-tu ludzi. Josefa podstępem dowiaduje się od Anselma, sługi hacjendera Pedro Arbelleza, wszystkiego o naszych bohaterach i ich dotychczasowych losach. Wysyła 50-ciu bandytów, a także list do ojca i do Gasparino Cortejo w Hiszpanii.

Benito Juarez:
Meksyk, 1865 r. Cesarz Maksymilian Habsburg wydaje dekret każący śmiercią każdego republikanina, zwolennika Juareza. W Chihuahua ma się odbyć egzekucja kilkudziesięciu z nich. Juarez z pomocą Sternaua, Emilii i znikomego Andre opanowuje ratusz, uwalnia skazanych, zaś komendanta z francuskim oddziałem puszcza do stolicy wolno. Następnie jadąc do portu Refugio na spotkanie z brytyjskim lordem Drydenem, dowiaduje się o planie przejęcia brytyjskiej pomocy poprzez bandę Pablo Corteja.

cykl RÓD RODRIGANDÓW:
Wielotomowa powieść Karola Maya przedstawia 20 lat z dziejów hiszpańskiego rodu Rodrigandów, obfitująca w liczne przygody związanych z nią bohaterów:

• pozytywnych: niemieckiego doktora Carlosa Sternaua, braci Unger oraz syna jednego z nich – Kurta, wodza Apaczów – Niedźwiedzie Serce, wodza Miksteków – Bawole Czoło, traperów Czarnego Gerarda, Sępiego Dzioba, niewielkiego Andre, Grandeprise’a, zbójcy Mariano, lorda Drydena, prezydenta Benito Juareza, przemytnika Mindrella i hacjendera Pedro Arbelleza;
• negatywnych: Gasparino Cortejo z synem, “hrabią” Alfonso, Pablo Cortejo z córką Josefą, pirata kapitana Enrique Landolę, doktora Hilario, Arrastro, generała Miramona.

KAROL MAY (1842-1912)
Powieściopisarz niemiecki, znany z reguły z powieści przygodowych o Dzikim Zachodzie. Do piątego roku życia był niewidomy, odzyskał wzrok dzięki operacji. Początkowo pracował jako nauczyciel. Potem popadał w konflikty z prawem i kilka razy trafił do więzienia. Właśnie w więzieniu odkrył swój talent pisarski. Po wyjściu na wolność podjął pierwsze poważniejsze próby literackie. W roku 1875 przybył do Drezna i pracował tam jako redaktor. W roku 1877 został etatowym pisarzem.
Przełom w jego karierze literackiej nastąpił w 1882 r. Wtedy to zaczął opisywać przygody swoich bohaterów w egzotycznych krainach: na Dzikim Zachodzie i Bliskim Wschodzie. Sławę przyniosła mu niezwykle seria powieści dziejących się na Dzikim Zachodzie, których najbardziej znanymi bohaterami byli Winnetou, szlachetny wódz Apaczów, i jego biały przyjaciel Old Shatterhand.