Traper sępi dziób. jego królewska mość, AZ#5F907069AB/DL-wm/mp3 (MTJ)

Ród Rodrigandów Tom VI

Traper Sępi Dziób:
Meksyk. Zasadzka na lorda Drydena nie udaje się. Sępi Dziób wyprowadza bandę w pole, raniąc dotkliwie ich przywódcę – Pabla Cortejo. Przed śmiercią ratuje bandytę traper Grandeprise. Jadąc do hacjendy del Erina dowiadują się,została odbita z rąk bandy Corteja poprzez naszych bohaterów i indian Miksteków. Po uwolnieniu Josefy wszyscy troje udają się do doktora Hilario z Klasztoru della Barbara w Santa Jaga.

Jego Królewska Mość:
Klasztor della Barbara. Doktor Hilario podstępem uwięził najpierw naszych bohaterów, goniących zbiegów, a potem samego Pablo Cortejo i Josefę. Grandeprise jedzie do Veracruz po wieści o Landoli. Berlin. Mieszczanin, oficer Kurt Unger, dostaje przydział to luksusowego oddziału huzarów gwardii, w którego skład wchodzą tylko szlachcice. Dzięki talentom i znajomościom przezwycięża wszelkie trudności, a na dodatek rozszyfrowuje spisek, za którym stoją emisariusze Rosji, Austrii i... Landola.

proces RÓD RODRIGANDÓW:
Wielotomowa powieść Karola Maya ukazuje 20 lat z dziejów hiszpańskiego rodu Rodrigandów, obfitująca w liczne przygody związanych z nią bohaterów:

• pozytywnych: niemieckiego doktora Carlosa Sternaua, braci Unger, a także syna jednego z nich – Kurta, wodza Apaczów – Niedźwiedzie Serce, wodza Miksteków – Bawole Czoło, traperów Czarnego Gerarda, Sępiego Dzioba, niedużego Andre, Grandeprise’a, zbójcy Mariano, lorda Drydena, prezydenta Benito Juareza, przemytnika Mindrella i hacjendera Pedro Arbelleza;
• negatywnych: Gasparino Cortejo z synem, “hrabią” Alfonso, Pablo Cortejo z córką Josefą, pirata kapitana Enrique Landolę, doktora Hilario, Arrastro, generała Miramona.

KAROL MAY (1842-1912)
Powieściopisarz niemiecki, znany w głównej mierze z powieści przygodowych o Dzikim Zachodzie. Do piątego roku życia był niewidomy, odzyskał wzrok dzięki operacji. Początkowo pracował jako nauczyciel. Potem popadał w konflikty z prawem i kilka razy trafił do więzienia. Właśnie w więzieniu odkrył swój talent pisarski. Po wyjściu na wolność podjął pierwsze poważniejsze próby literackie. W roku 1875 przybył do Drezna i pracował tam jako redaktor. W roku 1877 został etatowym pisarzem.
Przełom w jego karierze literackiej nastąpił w 1882 r. Wtedy to zaczął opisywać przygody swych bohaterów w egzotycznych krainach: na Dzikim Zachodzie i Bliskim Wschodzie. Sławę przyniosła mu bardzo kolekcja powieści dziejących się na Dzikim Zachodzie, których najszczególniej znanymi bohaterami byli Winnetou, szlachetny wódz Apaczów, i jego biały przyjaciel Old Shatterhand.