Królestwa merowingów. władza - społeczeństwo - kultura. 450 - 751 (Wydawnictwo Naukowe PWN)

nieprzeciętne przedstawienie procesu kształtowania się wczesnośredniowiecznego świata europejskiego.Jakimi władcami byli królowie z rodu Merowingów$232Jaką rolę w polityce władców merowińskich odgrywał Kościół$233Czy po upadku Cesarstwa Rzymskiego można było dostrzec jego dziedzictwo w państwie Franków$234Ian Wood, wysoko uwielbiany historyk zajmujący się dziejami wczesnośredniowiecznej Europy, całkowicieowy i wyjątkowo zajmujący sposób pokazuje dzieje panowania dynastii Merowingów.

Omawia problematykę gospodarczą, społeczną, prawną, kulturową i religijną tej epoki w ujęciu chronologicznym, za punkt ogniskujący przyjmując moment historyczny, w którym dane wydarzenie zostało w najkorzystniejszy sposób udokumentowane.Autor dokonuje krytycznej analizy źródeł i stara się zrekonstruować najbardziej prawdopodobny przebieg opisywanych wydarzeń.

Zachowując chronologiczny porządek wywodu demonstruje dzieje Merowingów począwszy od ich legendarnego eponimicznego przodka Meroweusza, przez ekspansję za czasów Chlodwiga I, okres wojen domowych, odnowienie potęgi za Dagoberta I kończąc na przejęciu władzy poprzez Pepina III krótkiego z rodu Karolingów.

W barwny i dynamiczny sposób przedstawia liczne walki, sojusze, spiski królewskie, konflikty władców z arystokracją, relacje merowińskich królów z Kościołem i Cesarstwem Bizantyjskim, mechanizmy władzy i jej dziedziczenia, organizację kościelną, prawodawstwo i gospodarkę.

Na uwagę zasługuje także charakterystyka pań, pełniących ważne funkcje na scenie politycznej. Wraz z podbojem Burgundii cykl przejmowania poprzez Franków władzy w Galii był prawie ukończony. (...) Królestwo Merowingów okrzepło i było jednostajne i obejmowało większość terytorium dzisiejszej Francji z wyjątkiem dawnej rzymskiej prowincji Septymania leżącej pomiędzy deltą Rodanu a Pirenejami, która do VIII w.

pozostała pod władzą Wizygotów, a także Bretanii, która była raczej strefą wpływów Franków aniżeli częścią ich królestwa. Na wschodzie Merowingowie kontrolowali romańsko- i germańskojęzyczne obszary dzisiejszej Szwajcarii oraz Belgii, Luksemburga i Nadrenii, a na północy ich terytorium rozciągało się co najmniej po Utrecht.

(...) W okresie pomiędzy dojściem do władzy przez Chlodwiga w roku 481 a zdobyciem Prowansji w 537 Merowingowie stworzyli jedno z najsilniejszych państw sukcesyjnych Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie. Z czasem ich królestwo miało się stać największym z nich.