Kultura wizualna w Polsce. Tom 1. Fragmenty

,,Polska kultura wizualna wciąż jest obszarem słabo rozpoznanym i niedowartościowanym. Obraz historycznie ustępuje znaczenia słowu, nieczęsto stając się przedmiotem rozważań teoretycznych; wizje i widzenia są raczej domeną literatury, kompetencje wizualne społeczeństwa polskiego są typowo nisko oceniane, a jego praktyki bywają określane jako estetyczna nędza, nadmiar albo nuda.

Dwutomowy zbiór, obejmujący teksty i obrazy źródłowe (od Abramowskiego po Hansena, od Rydet po Leśmiana) wraz z komentarzami oraz autorskie hasła dotyczące praktyk widzenia (od obrazu do widowni, od bilbordu do melodramatu, od Pałacu po podróbkę), jest próbą zmierzenia się z tymi uprzedzeniami.

Nie po to jednak, żeby przywrócić historii sztuki wybitne przeoczone dzieła, lecz raczej po to, by w narzekaniach na wizualne braki Polaków zobaczyć widoczny składnik polskiej kultury wizualnej - złożonej, niejednoznacznej, wielowymiarowej, mieszającej rejestry, gatunki i media.

Staramy się zatem nie tylko zaprezentować,ponadto zbudować pewną wizję teorii i praktyk kultury wizualnej w innowacyjnej Polsce. Intencją naszego badania było rozpoznanie zasobów i potencjału polskiej refleksji dotyczącej widzenia, prowadzonej z zasady w wieku XX, lecz osadzonej także w tekstach i praktykach dziewiętnastowiecznych,, a także próba namysłu nad nimi w kontekście z jednej strony języka dyscypliny, jaka są badania kultury wizualnej, a z drugiej - form i problemów współczesnej kultury polskiej.

W jaki sposób myślano u nas o widzeniu, obrazach i widowniach$336 Jakie działania artystyczne służyły do wyrażania i problematyzowania tych kwestii$337 Jak widzenie i obrazowanie są praktykowane na co dzień, jak przejawiały się i przejawiają w działaniach potocznych$338 Zgodnie z podejściem,,archeologicznym" zakładamy, że rozpoznania historyczno-kulturowe mogą prowadzić w istocie do - innego czy nowego - rozumienia współczesności, a obrazy i wizualne idee z przeszłości otwierają drogę do dzisiejszych przedstawień i praktyk".

- współwydawca: Instytut Kultury Polskiej UW Dr hab. Iwona Kurz - wykładowczyni w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się historią progresywnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej, a także problematyką ciała i gender.

Autorka książki Twarze w tłumie, współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach, Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej, Ekspozycje postępowości. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821-1929, redaktorka tomu Film i historia, współredaktorka Antropologii ciała, a także Antropologii kultury wizualnej.

Redaguje pismo,,Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej".