Jednostka tekstu prawnego w ujęciu teoretycznym i praktycznym

Prezentowana monografia należy do nurtu prac rozwijających wiedzę o warstwie leksykalnej współczesnych polskich tekstów prawnych. Zaimplementowaną w niej teorię jednostki języka i gramatyki operacyjnej wzbogacono o pojęcie jednostki tekstu prawnego, co pozwoliło wykazać, że język prawny nie jest odrębnym kodem niezależnym od reguł języka polskiego, ale stanowi byt ściśle z nimi powiązany.

Polszczyznę prawną należy traktować jako specjalistyczny typ ogólnego języka polskiego, pozostający z nim w różnorodnych relacjach semantyczno-składniowych, czego odzwierciedleniem jest zaprezentowane w pracy wewnętrzne zróżnicowanie jednostek tekstu prawnego.

Monografia stanowi także głos w dyskusji na temat komunikatywności prawnej odmiany języka. Ujawniono bowiem szereg takich cechy tekstów prawnych, które utrudniają ich zrozumienie przez prawników.

Wypracowaną koncepcję teoretyczną zweryfikowano, opracowując pilotażową wersję słownika jednostek tekstu prawnego. Pokazano,możliwy jest taki opis leksykograficzny, który jest potężnie osadzony na gruncie językoznawczym,równocześnie w sposób systematyczny uwzględnia specyfikę prawnej odmiany języka.

„Monografia Jednostka tekstu prawnego w ujęciu teoretycznym i ergonomicznym Małgorzaty Gębki-Wolak i Andrzeja Moroza to dzieło o nad wyraz sporej wartości naukowej, umiejętnie łączące tradycyjne metody naukowe ze automatycznymi procedurami informatycznymi, wnoszące do badań nad językiem prawnym stanowczy i oryginalny wkład.

Praca jest pogłębieniem i swoistym ukoronowaniem dotychczasowych badań Autorów i wyrasta z ugruntowanych koncepcji lingwistycznych. Tym samym Autorzy otworzyli ogromne możliwości dla dalszych badań nad językiem prawnym, w ramach których będzie można konsekwentnie ukazywać specyfikę tekstów prawnych poprzez pryzmat polszczyzny ogólnej.

Wydaje się, iż jest to najwłaściwszy kierunek, gdyż jego efekty umożliwią zrozumienie skomplikowanej materii nie tylko prawnikom i językoznawcom,dodatkowo wszystkim obywatelom. Z uwagi na korzyści społeczne dokonanie Małgorzaty Gębki-Wolak i Andrzeja Moroza zasługuje na tym obszerniejszą pochwałę.” Z recenzji prof.

Jarosława Liberka z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu