Niepokój

Podpisujący się tylko nazwiskiem - Balla (ur.1967 r.), główny alchemik współczesnej prozy słowackiej, a w Polsce prawie jeszcze nie znany, to bez dwóch zdań jeden z ciekawszych pisarzy współczesnych środkowej Europy.

Opublikował sześć książek, które przysporzyły mu zarówno wielu wyznawców jak i zagorzałych oponentów. Jego opowiadania (powieści programowo nie pisuje) układają się w mroczną i pełną tajemnic, choć nie pozbawioną czarnego poczucia humoru, całość.

zarówno rozważania narratora jak i doświadczenia zbliżonych do niego, samotnych, neurotycznych i wycofanych w siebie bohaterów, dotyczą najczęściej podstawowego sensu czy bezsensu jakby już z góry marnej egzystencji ludzkiej i niemożności nawet jako takiego "umówienia się na życie", nie tylko z innymi ludźmi (a zwłaszcza z kobietami)nawet i z samym sobą.

Ta pełna nieprzewidzianek (także i stylistycznych) proza - bardziej uniwersalna niżeli tylko słowacka - jest ekspresjonistyczną mieszanką "niemieckiej" filozofii, przeciętniewiecznej ezoteryki, skrajnego naturalizmu i poetyckiej mistyki.

sporo w niej też pisarskiej autoironii, a w fabule - groteski i surrealizmu. Terenem obserwacji pisarskich są dla Balli typowo rodzinne świeże Zamki i okolice. To niezbyt bogate i niezbyt urokliwe powiatowe miasto w południowo-zachodniej Słowacji, z dużą mniejszością węgierską i sporą liczbą Cyganów, jest dla Balli tym, czym dla Schulza, Chagalla, Joyce’e i Kafki był Drohobycz, Witebsk, Dublin i Praga - labiryntem, mikro i makrokosmosem.

Jako absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bratysławie, Balla od lat jest zatrudniony w Nowozameckim Urzędzie Pracy, i z dużą determinacją stara się rzetelnie godzić nużącą pracę urzędnika z aktywną działalnością literacką.

Niektóre z biurowych doświadczeń w ciekawy sposób przedostają się do jego twórczości. Mimo swoistego okrucieństwa tej prozy, "prywatnie" Vladimír Balla jest zaskakująco innym człowiekiem...

Jacek Bukowski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.