Piekarskie drogi - Marian Pozorek (Pozorek Marian)

"Piekarskie drogi" to nie tylko opowiadanie o chlebie i tym co z nim związane, ale tak właśnie jest, ale to ponadto kawał polskiej historii. Historia Kuby, chłopaka, potem pana, walczącego o polską wolność, walczącego chlebem, kosą, znowu chlebem by po latach niewoli spędzonej na Syberii wrócić do Ojczyzny i by na jej Ziemi pozostawić po sobie ślad pamięci.

Piekarskie drogi to patriotyzm zwykłego człowieka, urodzonego i wychowującego się na wsi, to bitwa o wolność, to autentyczne przeżycia, dzięki którym poznajemy losy mężczyzny walczącego w Insurekcji Kościuszkowskiej.

W tę historię dość mocno i głęboko wplątany jest Autor opowiadania. A właściwie można aby rzec, że Marian Pozorek syn Stanisława z Sosnówki przedłuża życie Kuby. Wyprowadzając się z rodzinnych stron, otwierając piekarnię i w wyniku czego zakładając "Muzeum Chleba", jest niczym Kuba: "Tam zostawiłem swoją młodość.

W świat poszedłem w jednej koszuli, a jednak do nikogo nie mam pretensji. Jestem jak ten Kuba. Wczoraj to już historia. Aby gdzieś umrzeć trzeba coś zrobić. Trzeba coś po sobie pozostawić. Kuba zostawił po sobie krzyż." Opowiadanie Pozorka niesie ze sobą ogrom przemyśleń.

przedstawia kim człowiek tak naprawdę w życiu jest, a jednoznacznie utożsamia się ze znanymi słowami Hemingwaya, że: "człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać". Jednak wartość, którą Autor przekazuje na końcu książki, to słowa zapisane na karteczce i załączone, a właściwie pozostawione na wieki: "Przyjacielu!

My piekarze całe życie dawaliśmy chleb, a dzisiaj, na koniec swych dni zostawiliśmy tu swoje pamiątki". Powyższy opis pochodzi od wydawcy.