Dama z pieskiem

'Wywiad, słowo pełne magnetyzmu, ma także swoje ludzkie oblicze. Jak każda instytucja ma w swych szeregach określony procent nieuków, życiowych niedorajd, cwaniaków, erotomanek, karierowiczów. Oni również są, niestety, historią służb specjalnych.

Postanowiłem zatem bliżej się przyjrzeć uczestnikom pracy wywiadowczej w latach międzywojennych. Tego typu przykładów, równocześnie wśród agentów, jak i wśród oficerów, znalazłem bez liku. Od polskiej hrabiny o wielkim polskim nazwisku, bohaterki perfekcyjnego obrazu Jana Rudnickiego Dama z pieskiem, która na widok męskich spodni traciła kontrolę nad swym intelektem, poprzez muzyków, celników, włóczęgów, dojarzy i innych chętnych, całkowicie nieświadomych czyhających niebezpieczeństw.

Hrabina prezentowała rodzaj wyrafinowanej agentury. Była osobą otwartą na wszelkie, nawet te najistotniej odważne, męskie propozycje. Każdą z tych przygód wraz z opisem wyszukanych technik zaspokajających jej żądze, dokładnie zapisywała w swoim tajnym kajeciku.

Notes ten stał się w sądzie niemieckim sensacyjnym dowodem w sprawie. Na pytanie śledczych: Jak to możliwe, że pani mąż tolerował tego typu pani zachowania? hrabina odpowiadała: Mój mąż robił precyzyjnie to, czego sobie zażyczyłam.

A już bez wątpienia nie chciał, abym z jakiegoś powodu była zasmucona'. Marian Zacharski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.