Późnowiktoriański holokaust

fachowe połączenie historii środowiskowej i politycznej w globalnym wymiarze, prezentujące XIX-wieczne korzenie zacofania obszarów znanych później jako Trzeci Świat.

Biorąc pod lupę linię susz wywołanych poprzez zjawisko El Niño i będące ich następstwem klęski głodu, które ogarnęły świat w ostatnich trzech dekadach XIX wieku, Mike Davis rzuca światło na skryty, choć złowieszczy związek między arogancją potęg imperialnych a klęskami naturalnymi, który zrodził jedną z najokrutniejszych tragedii w historii ludzkości.

Późnowiktoriański holokaust skupia się na trzech obszarach dotkniętych poprzez susze, a następnie klęski głodu: Indiach, północnych Chinach, i północno-wschodniej Brazylii. Na wszystkie trzy wpływ miały te same, związane z globalnym klimatem czynniki, stojące za gigantyczną utratą plonów, wszystkie również doświadczyły zabójczych klęsk głodu dziesiątkujących lokalne społeczności. Jednak w każdym przypadku efekty suszy zostały spotęgowane poprzez tragiczne decyzje polityczne podjęte poprzez poszczególne rządy.

Davis wysuwa tezę, iż początków niedorozwoju obszarów przyszłego Trzeciego Świata należy szukać w dobie szczytowego imperializmu, kiedy to ceną za wkroczenie kapitalistycznego świata w progresywność były życia milionów chłopów.

Książka wskazana nagrodą przyznawaną poprzez World History Association dla najkorzystniejszych publikacji z zakresu historii globalnej.