Mechanizmy wsparcia przedsiębiorstw niefinansowych w okresie pandemicznym? przykład polski

Monografia ma służyć jako kompleksowa ewaluacja przyjętego instrumentarium antypandemicznej polityki gospodarczej. Jako podstawowy cel autorzy przyjęli analizę wydajności i skuteczności wykorzystanych instrumentów pomocowych wspierających szeroko rozumiany sektor przedsiębiorstw niefinansowych.

Takie ograniczenie analizowanych programów i grup beneficjentów wynika z faktu, że to właśnie przedsiębiorstwa były w obszernym zakresie odpowiedzialne za utrzymanie dotychczasowego poziomu zatrudnienia w gospodarce.

równocześnie to na nie najsilniej oddziaływały wprowadzane ograniczenia o charakterze administracyjnym, jak także trudności pojawiające się w globalnych łańcuchach dostaw. Osiągniecie celu głównego będzie realne poprzez trzy cele pomocnicze.

Pierwszym celem pomocniczym, jaki autorzy zdefiniowali dla niniejszego opracowania, jest dokonanie powiązania instrumentów pomocowych w wiązki tematyczne. Jest to potrzebne, gdyż wprowadzane rozwiązania były rozproszone pomiędzy najróżniejsze instytucje, posiadały przeróżne parametry dostępności i różnorodne źródła finansowania.

Drugim celem pomocniczym jest analiza systemu prawno-instytucjonalnego, zbudowanego dla zapewnienia wsparcia sektora przedsiębiorstw niefinansowych. Ten element stanowi nieodzowną część analizy systemu pomocy, gdyż władze publiczne działają na podstawie i w granicach prawa.

Trzecim celem pomocniczym, jaki autorzy postawili przed niniejszym opracowaniem, jest dokonanie porównania instrumentarium pomocowego stosowanego na rzecz przedsiębiorstw w trakcie pandemii COVID-19 z mechanizmami wdrożonymi podczas kryzysu z lat 2007–2013.

Kryzys, który ponad dekadę temu dotknął Polskę i ogół państw europejskich, miał także charakter globalny. A zatem zasadne wydaje się dokonanie analizy wówczas stosowanych rozwiązań pomocowych. Struktura pracy została przygotowana tak żeby wspierać osiągnięcie zakładanego celu podstawowego i towarzyszących mu trzech celów pomocniczych.

Składa się z pięciu rozdziałów, tworzących spójną całość merytoryczną podporządkowaną osiągnięciu celu opracowania. Każdy z rozdziałów początkuje się od niedługiego wstępu, po którym następuje kilkunasto-kilkudziesięciostronnicowe rozwinięcie merytoryczne, a zakończony jest niedługim podsumowaniem, stanowiącym zbiór wniosków autorów o charakterze ogólnym.

Pierwszy rozdział pokazuje mechanizmy stosowane w Polsce w trakcie kryzysu z lat 2007–2010 i 2011–2013. Drugi – opisuje wpływ pandemii COVID-19 na podstawowe krajowe mierniki makroekonomiczne. Trzeci – identyfikuje system prawno-instytucjonalny wprowadzony celem przeciwdziałania negatywnym wpływom pandemii na analizowane sektory przedsiębiorstw niefinansowych.

Czwarty – opisuje mechanizmy pomocowe, jakie zostały zastosowane, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów wspierających rynek pracy, płynność przedsiębiorstw niefinansowych i ich zdolność do prowadzenia działalności inwestycyjnej.

Natomiast w piątym rozdziale poddano analizie osiągnięte efekty realne wprowadzonych interwencji.