Oświęcim. Pamiętnik więźnia

Pamiętnik ten powielony został w bardzo znikomej ilości egzemplarzy. Dlatego także żaden egzemplarz nie powinien być zniszczony przez jakieś tchórzliwe ręce. Niech każdy zeszyt obiega dziesiątki i setki czytelników, niech krąży aż do zupełnego zniszczenia, pełniąc swe zadanie w służbie polskiej danych. Przekazuj go dalej tylko ludziom kompletnie pewnym, ale zarazem takim, którzy zobowiążą się puścić pamiętnik dalej.

Pamiętnik ten napisał młody chłopak, ciężko chory po zwolnieniu z Oświęcimia blisko rok temu. Bodźcem do napisania go, podług świadectwa najbliższych, było najczęściej żarliwe powiązanie, ponad życie trwalsze, z pozostawionymi w obozie towarzyszami.W każdym dniu, po niemało razy powracał do nich myślą i zdawało mu się, że szczegółowe opisanie, utrwalenie wszelkich okoliczności obozowego męczeństwa jest obowiązkiem tego, który się wydostał, jakkolwiek nie miał żyć dłużej.

Z drugiej strony uważał za niezbędne przedstawić najróżniejszy zespół więźniów Oświęcimia prawdziwie, tak jak jest, gdyż sądził, że społeczeństwo wie o tym mało, często też przedstawia sobie rzeczy inaczej, aniżeli wyglądają.

Rozstając się z życiem w młodym wieku, umierał w przeświadczeniu, że inni przetrzymają, iż właściwa Polakom psychiczna wytrzymałość i umiejętność koncentrowania woli zdecyduje przede wszystkim o możliwości zniesienia srogiego męczeństwa. Wkrótce po napisaniu pamiętnika — a praca ta zajęła choremu parę miesięcy — umarł.

***

Zdaje się, że w końcu wypisałem to wszystko, czego mi jeszcze brakło. Umieram prawidłowej myśli. Z wielką uciechą konstatuję teraz: nie złamali i mnie!... Bynajmniej! Ani na chwilę. Muszę umrzeć, jak Jacek, z mechanicznych powodów: ta nerka!

Ale będą żyli inni, przetrwa naród, powstanie Polska! Polska, której straszne cierpienia pod butem hitlerowskim sprawiły już, że się stanie teraz bastionem, opoką, twierdzą w walce przeciw wszelkim zakusom naśladowania Niemców, przeciw wszelkiemu totalizmowi, ciemiężeniu i poniewieraniu człowieka... Powrócimy do najbłyskotliwiejszych z naszych tradycji...

Będzie Polska!