Trująca mgła (Estymator)

Mroczna powieść kryminalna – z udziałem doktora-detektywa Jerzego Kostrzewy – w której tytułowa trująca mgła ogarnia jednocześnie błądzące po omacku śledztwo, jak i występujące w niej postacie. Kto jest mordercą? Tego, czytelniku, dowiesz się dopiero pod koniec lektury – o ile nie domyślisz się tego sam wcześniej.

ROBERT LEŚNIEWSKI (KlubMOrd.com):
niewielkie, prowincjonalne miasto z lat 50-tych. Tu nic nie dzieje się szybko, atrakcji jak na lekarstwo, marazm i nuda wyzierają z każdego kąta, zaś urlop spędzany w takim miejscu błyskawicznie staje się katorgą. Nic tedy dziwnego, że w tych okolicznościach spotkanie kolegi ze studiów, nawet jeśli się za nim nie przepadało, jest jak los na loterii. A jeśli jeszcze dodamy do tego prośbę o pomoc w rozwikłaniu tajemnicy starego, przedwojennego domu i zagadkowej śmierci dwojga z zamieszkujących w nim osób…
Wobec takich argumentów nie można przejść obojętnie. Dalej jest już z górki. Dr Kostrzewa, bo o nim oczywiście mowa – teraz już ekspert Komendy Głównej MO – zamieszkuje w pałacyku Silberweisów i poznaje jego mieszkańców. Lecz nie jest lekko, gdyż każdy tutaj ma coś do ukrycia (z komendantem miejscowej MO włącznie), pojawia się niemało wątków, tropy wiodą w najróżniejsze strony, a dodatkowo Kostrzewa na początku działa niejawnie i sam. A nad wszystkim wznosi się atmosfera tytułowej trującej mgły, zatęchłej pomiędzy ścianami domu, pamiętającego tragedię z czasów okupacji…
Tym razem Kostecki konstruuje zagadkę opartą na konwencjonalnym „schemacie wyspy”. Ten rodzaj konwencji zawsze stawia autorowi powieści kryminalnych wysokie wymogi i nakazuje selekcję pomysłów i precyzyjne poprowadzenie wątków. Temu zadaniu Kostecki w pełni sprostał. Cały zamysł prowadzi w sposób dynamiczny, z rozpoznawalną od razu, typową dla niego wciągającą narracją i nie powodującym zawodu atrakcyjnym zakończeniem i zdemaskowaniem sprawcy, oczywiście poprzedzonym omówieniem w salonie całego śledztwa ze wszystkimi zainteresowanymi na ostatnich stronach książki.
Jak typowo w powieściach Kosteckiego nie zabrakło barwnego opisu zagadkowych i niebezpiecznych spelunek (oficjalnie noszących nazwę restauracji kategorii IV), pełnych niebezpiecznych typów o oryginalnych ksywach, bynajmniej nie spożywających wody mineralnej.
Reasumując, trzecia kolejna powieść z lekarzem-detektywem i trzecia w pełni udana. Jest w niej wszystko, co powinno znaleźć się w pełni uznanej powieści kryminalnej.

Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Książka wydana w ramach linii: Kryminał z myszką – Tom 10.

Projekt okładki: Pola Augustynowicz.