Kosmos jako gabinet luster (Universitas)

Dlatego nie zrzekając się możności uchwycenia po drodze aktu estetycznego żywcem, musimy traktować tutaj formę jako bóstwo pluralistyczne, posiadające mnóstwo korzeni. Albo jako punkt, w którym krzyżuje się dużo linii przychodzących z różnorodnych stron świata duszy i rozchodzących się ku rozmaitym celom i bezcelom.

Albo jako labirynt zwierciadeł… Karol Irzykowski, Walka o treść Na książkę składają się najróżniejszego rodzaju analizy (stylistyczne, genologiczne, narratologiczne, intertekstualne, biografistyczne), posiadające dwojaką funkcję: ich celem jest ujawnienie i wyjaśnienie możliwie wielu niezwykłych, niekonwencjonalnych momentów w strukturze ostatniej powieści Witolda Gombrowicza, a także wykazanie, że Kosmos jest także, a może w głównej mierze, zadziwiającą opowieścią o „przygodzie", którą jest „ja".