Nic poezji (Universitas)

Liryka Stanisława Czerniaka jest zjawiskiem unikatowym na tle polskiej poezji współczesnej. Mimo iż autor należy generacyjnie do pokolenia Nowej Fali, z biegiem lat wykształcił własny, odrębny styl, którego wyznacznikiem jest wdawanie się w poetyckim języku w dyskusję z konwencjonalnymi ujęciami filozoficznymi. Jest to poezja wyrafinowana językowo i intelektualnie, przesycona rozlicznymi aluzjami do kulturowej tradycji Zachodu. Paweł Dybel ukazuje ciekawy obraz tej poezji, wydobywa przenikający ją egzystencjalny dramatyzm, a zarazem jej subtelną ironię i dowcip. W krystaliczny sposób objaśnia jej „gry językowe” oraz ładnie tropi jej filozoficzne implikacje.

Książka Pawła Dybla o liryce Stanisława Czerniaka, podejmując kwestię relacji filozoficznego języka pojęć do poezji, wpisuje się w jedną z najważniejszych debat we współczesnej humanistyce. Zarazem stanowi ona cenne osiągnięcie interpretacyjne, i to nie tylko na tle dotychczasowych opracowań tej twórczości,także rozpraw dotyczących oryginalnego gatunku, jakim jest liryka filozoficzna.

Prof. Dr hab. Ryszard Nycz

Ta książka to wymowny przykład „krytyki towarzyszącej” (wedle Jerzego Kwiatkowskiego), rozjaśniającej skomplikowane miejsca w wyrafinowanej poetycko i filozoficznie liryce autora Iskry buntu. Atrakcyjnie napisana, ze genialnymi interpretacjami, wprowadza twórczość Czerniaka w obieg narracji literaturoznawczych zarezerwowanych dla poetów znacznych, a nie przygodnych. To książka pisana korzystnymi emocjami – wyczuwa się w niej kulturę obcowania z tajemnicą poezji, szacunek i sympatię do poety, zachwyt.

Prof. Dr hab. Andrzej Zieniewicz