Głowa swoje a serce swoje (Armoryka)

Przystojny a dodatek atrakcyjny młodzieniec, niezbyt niebanalna płeć brzydką panna Jadwinia, ale też inne miłe tworzonka, no i oczywiście drugi jeszcze kawaler, ba! a nawet mowa o pojedynku!… Zda się banalny romans, ale jednak nie do końca… A oto początkowy fragment opowiadania: „Siedziało ich dwoje w grabowej altanie. – Wypadek to tak nieraz powtarzający się w powieściach, romansach i w poezji, iż nie ośmieliłbym się nudzić nim, jak pan Jowialski przepięknych czytelniczek, gdyby nie to, iż para moich kochanków, zamiast gruchać miłośnie, jak każe regulamin romansowy, czytała Stuarta Milla: «o poddaństwie kobiet», to jest właściwie on czytał, a ona, siedząc naprzeciw niego, słuchała go z powagą i uwagą tak wielką, że od natężenia myśli, smagława jej twarzyczka rozpaliła się gorączkowym rumieńcem i minimalne perełki potu zarosiły czółko, do czego dużo przyczynił się także upał południowy, którego gorące tchnienie nawet w cienistej altanie czuć się dawało. Panienka była w ciemnej sukience, opiętej lakierowanym paskiem, włosy miała gładko uczesane, haftowany maleńki kołnierzyk i takież mankietki, żadnego kwiatka we włosach, żadnego świecidełka w ubraniu – nic, coby zdradzało chęć podobania się, zalotność tak właściwą i tak zwyczajną w jej wieku”.