Anomeizm (arianizm, neoarianizm, eunomianizm) na zachodzie imperium rzymskiego od zaistnienia do iv w. po chr. problem teologiczny i filozoficzny, AZ#4E30C2BCEB/DL-ebwm/pdf (Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy)

Książka podejmuje niezmiernie widoczny i subtelny problem wczesnego chrześcijaństwa, który, jak zaznacza autor we wstępie, był „decydujący o sensie istnienia nowego wyznania", mianowicie kwestię boskości Jezusa Chrystusa.

Śledzi zjawisko anomeizmu, którego przejawy dostrzega już w teologii przednicejskiej, a które zyskało wyraz w sporych heterodoksyjnych nurtach IV wieku, jakimi były arianizm, neoarianizm i eunomianizm.

Należy zgodzić się z Autorem, że anomeizm i dyskusje z nim związane stanowiły problem równocześnie teologiczny, jak również filozoficzny, a niekiedy choćby filologiczny. Ważnym walorem pracy jest jej charakter źródłowy.

Wykorzystuje również obszerną literaturę przedmiotu, o czym świadczą obfite przypisy i pokaźna bibliografia,przeważnie odniesienia w tekście do dyskusji czy opracowań istniejących w literaturze naukowej, także w tej najnowszej.