Kwiat magnolii (Armoryka)

Konrad i Ena... Niespełniona miłość, miłość tragiczna, jak i historie wielu innych miłości opowiedzianych poprzez jedną z najpoczytniejszych polskich pisarek – Helenę Mniszkównę. „Gdy po nocy przepędzonej w ruinach jakiegoś pałacu, przyszedł w rannej godzinie do swego domku, znalazł na biurku list...

Dawno zamarłe jego nerwy wstrząsnęły się, zastygła krew uderzyła do głowy. List był pisany ręką Eny. Konrad otworzył go i czytał drżąc gorączkowo. Czytał długo, choć list był względnie krótki. Konrad prawie go sylabizował...

gdy skończył podniósł głowę i rzekł spokojnie, martwo, jakby do kogoś, kto czekał na to wyjaśnienie: – Zaślubiła Adriana... Na drugi dzień Konrad opuścił Benares.  Wyjechał w górę Gangesu szukać „nowych sił i mocy ducha”...

Jadąc powtarzał sobie słowa: – Ze śladów stóp, które krwawią, należy wystąpić. Nie tylko tu są brzegi świętej rzeki i słońce tak samo wszędzie wschodzi... W sercu gasł mu powoli żar purpury, czuł w nim jakby dotyk chłodny świeżo rozkwitłego kwiatu magnolii”.