św. jan chryzostom (Armoryka)

Opowieść o życiu i dziełach wybitnej postaci Kościoła powszechnego z czasów sprzed rozłamu i podziału na Wschodni i Zachodni. Urodził się około 347 (według źródeł zachodnich – około 349) w Antiochii Syryjskiej, w zamożnej rodzinie – jego ojciec był wysokiej rangi oficerem. Ojciec zmarł wkrótce po narodzinach Jana, który był wychowywany przez matkę Antuzę, pochodzącą z Grecji. Był uczniem pogańskiego filozofa Libaniosa i Ammiana Marcellina, najwybitniejszego historyka późnego antyku. W swoich mowach naśladował styl Demostenesa. Od 381 r. Nauczał w kościołach Antiochii, a dzięki swoim zdolnościom krasomówczym zyskał przydomek „Złotousty”. Za życia był nieustraszonym obrońcą moralności, piętnującym nadużycia wiernych, choćby cesarzy – to właśnie ściągnęło na niego prześladowania. Jan Złotousty uprawiał na dodatek teologię – zajmował się chrystologią, zagadnieniami grzechu pierworodnego, pokuty i kapłaństwa, a z zasady Eucharystią („doktor Eucharystii”). (Za Wikipedią).