Legenda ob astrologe mustaeddyne k?i?tofa dzeržeka v drevnerusskom perevode i ee pozdnej?ie obrabotki (issledovanie i izdanie tekstov), AZ#0B2B43C9EB/DL-ebwm/pdf (Eliza Małek)

Легенда об астрологе Мустаеддыне Кшиштофа Дзержека вдревнорусском обработки (исследование и издание текстов) Dziewiąty tom linii BIBLIOTEKA PRZEKŁADÓW ROSYJSKICH XVII-XVIII WIEKU Z LITERATURY STAROPOLSKIEJ został poświęcony niezwykłym dziejom przekładu legendy o astrologu Mustaeddynie, wydobytej poprzez siedemnastowiecznego tłumacza rosyjskiego z Ligi z zawadą Koła Poselskiego Krzysztofa Dzierżka, skrywającego się pod pseudonimem Christophinus Daminaeus.

Broszura Dzierżka wzywała posłów, zebranych na sejmie 1596 roku, do zawiązania ligi antytureckiej oraz nakłaniała do zawarcia sojuszu z Moskwą, m.in. Poprzez wplecioną w jej tekst opowieść o legendarnym astrologu, przepowiadającym upadek Imperium Ottomańskiego, jeśli sułtan odważy się podnieść miecz przeciw narodowi polskiemu, który sprzymierzywszy się ze swym wschodnim sąsiadem z łatwością go pokona.

W obliczu zagrożenia tureckiego końca lat 1670-tych rosyjski tłumacz postanowił zastosować dawno już w Polsce zapomniany tekst legendy, która nadzwyczajnie wpisywała się w rosyjską narrację o tym zagrożeniu, i wraz z takimi znanymi utworami jak Objawienie Pseudo-Metodego Patarskiego, proroctwa Leona Mędrca, napis na grobowcu Konstantyna dużego współtworzyła korpus modnych proroctw o upadku Imperium Ottomańskiego.

W monografii pokazano, iż legenda o astrologu Mustaeddynie zyskała w Rosji niebywałą popularność, zagrzewając Rosjan do walki w trakcie kolejnych konfliktów zbrojnych z Turcją. Na przełomie XVII i XVIII w.

przepisywano ją razem z wierszem Symeona Połockiego i Epifaniusza Greka na narodziny Piotra Aleksiejewicza (przyszłego cara Piotra I), w którym poeci przepowiadali, że to właśnie on oswobodzi Konstantynopol i wytępi bisurmańską herezję.W roku 1789 powstała nowa silnie zrusyfikowana redakcja legendy, która otrzymała tytuł Proroctwo arabskiego astrologa Musta-Eddyna o upadku państwa tureckiego, a jej tekst – wielokrotnie wznawiany i redagowany – towarzyszył, jak udało się udokumentować wszystkim konfliktom zbrojnym i dyplomatycznym potyczkom imperium rosyjskiego z Turcją na przestrzeni całego kolejnego stulecia.

nad wyraz interesująca i nadzwyczaj bogata okazała się też recepcja legendy w publikacjach papierowych i w mediach elektronicznych końca XX – pocz. XXI w. Godny odnotowania jest dotychczas zupełnie nieznany fakt z dziejów recepcji legendy o Mustaeddynie w Polsce.

Jej dziewiętnastowieczna wersja rosyjska pt. Proroctwo arabskiego astrologa Musta-Eddyna o upadku państwa tureckiego została przełożona na język polski i opublikowana w 1828 r. W Wilnie. Ani tłumacz, ani bibliografowie z K.

Estreicherem na czele nie podejrzewali, że była to retrowersja, czyli przekład na język oryginału tekstu uprzednio przetłumaczonego. I tak po raz kolejny potwierdziła się starożytna maksyma, głosząca, że pro captu lectoris habent sua fata libelli.

W części drugiej monografii opublikowano po raz pierwszy staropolski tekst legendy o Mustaeddynie, teksty dwóch rękopiśmiennych redakcji siedemnastowiecznego przekładu rosyjskiego, teksty Petersburskiej redakcji legendy z r.

1789 oraz jej dziewiętnastowiecznych adaptacji oraz nieznane odpisy genethliakonu na narodziny Piotra I.