Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa. wybrane problemy teorii i praktyki (Andrzej Misiuk, Marcin Jurgilewicz, Aleksander Babiński)

(...)Problematyka dotycząca bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, która została ukazana w niniejszej publikacji w perspektywie wybranych problemów teorii i praktyki, obejmuje wybrane aspekty wpływające na kształtowanie omawianego zjawiska.

Niejako wprowadzenie do problematyki stanowi ukazanie kształtowania się systemu bezpieczeństwa wewnętrznego w II Rzeczy pospolitej Polskiej w latach 1918–1922. Autorzy umożliwili Czytelnikom odniesienie zagadnień historycznych do współczesnej polityki bezpieczeństwa wewnętrznego państwa.

W kolejnych rozdziałach monografii uwaga Autorów została skierowana na instytucjonalno-prawne ujęcia bezpieczeństwa wewnętrznego w aspekcie wykorzystania przez Policję środków przymusu bezpośredniego w ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego.

Przedstawione przykłady zostały ukazane w świetle orzecznictwa krajowego i międzynarodowego. Stosowanie przymusu państwowego w postaci środków przymusu bezpośredniego dotyczy niezwykle ważnej kwestii ingerencji państwa (w omawianym rozdziale Policji) w sferę praw, a choćby wolności człowieka.

Dlatego również nieprzypadkowo ukazano w monografii działania Policji i straży gminnych (miejskich) w celu zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzeń, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania lub użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej.

Zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego w demokratycznym państwie prawnym musi odbywać się w zakresie prawnie określonych zadań i uprawnień podmiotów państwowych oraz praw i obowiązków osób przebywających na jego terytorium.

Dotyczy to nie tylko wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej,wszystkich działań aparatu państwowego. Stanowieniu prawa, posiadającego być podstawą działań na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, został poświęcony kolejny rozdział opracowania.

Wybrane problemy związane z tą aktywnością ukazano jednocześnie w perspektywie teoretycznej, jak i funkcjonalnej odnoszącej się do obszaru całego kraju. Z pewnością perspektywa terenowa pozwoliłaby na przeprowadzenie interesujących badań.

W zainteresowaniu Autorów znalazła się jeszcze problematyka bezpieczeństwa uczestników pielgrzymek, procesji i konduktów żałobnych korzystających z dróg publicznych. Zagadnienie to jest żywym tematem w państwie, w którym liczne uroczystości religijne absorbują aparat państwowy do zapewnienia bezpiecznego ich przebiegu, a kondukty żałobne są potrzebną, zwyczajową codziennością.

Zadania te stają się istotnie ważne,gdy w kraju organizowane są takie przedsięwzięcia jak XXIX Światowe Dni Młodzieży. Sprawia to potrzebę utylitarnego prezentujenia zagadnienia stanowczo wówczas, gdy wśród rutynowych doniesień mediów pojawiają się dane o zamachach terrorystycznych o podłożu religijnym.

(...)