Duchowość ponowoczesna (Nomos)

Duchowość ponowoczesna. Studium z zakresu socjologii jakościowej jest opisem ponowoczesnej religijności określanej jako prywatna, jednostkowa, lecz i pozainstytucjonalna forma wiary w istnienie rzeczywistości pozaempirycznej. Ma to znaczenie dla ludzi poszukujących odpowiedzi na pytania o sens własnego istnienia i nadrzędne zasady porządku społecznego, globalnego, a choćby kosmicznego. Ponowoczesna duchowość, rozumiana jako wewnętrzny sposób doświadczania nadprzyrodzoności w codziennych sytuacjach życiowych, jest religijnością, mimo iż nie musi być i nie jest kojarzona z przynależnością do Kościoła. "Książka stanowi oryginalne i nad wyraz ciekawe socjologiczne studium złożoności i wielowymiarowości przemian religijności i duchowości w dobie modernizacji, globalizacji, pluralizmu społeczno-kulturowego i indywidualizmu strukturalnego [...], podejmuje ważne problemy współczesnej religijności i duchowości w świecie chrześcijańskim, stawia przed czytelnikiem ważne problemy filozoficzne, antropologiczne, psychologiczne i socjologiczne. Nie zawsze udziela ostatecznych odpowiedzi, ale prowokuje do stawiania dalszych pytań i namysłu nad kondycją duchową współczesnego świata. [...] Nauka współczesna, w tym także antropologia i socjologia, podejmuje te problemy, które dawniej były zarezerwowane dla teologów i filozofów. [...] Nową duchowość należy rozpatrywać jako fenomen o charakterze jednostkowym, podmiotowym, doświadczeniowym i emocjonalnym oraz, co ów fenomen wyróżnia, jako przejaw osobistego poszukiwania sacrum bez pośrednictwa Kościoła. [...] Indywidualizacja religijności i duchowości polega na tym, iż jednostka sama wybiera określone części chrześcijańskiej tradycji i pozostaje otwartą na wpływy innych religii i nurtów ideowych. Staje się w ten sposób kreatorem swojej religijności". Z recenzji prof. Zw. Dr. Hab. Janusza Mariańskiego