Historia dramaturgii, AZ#11A9A4D6EB/DL-ebwm/pdf (Wydawnictwo e-bookowo)

Prześledzenie dorobku kultury w jednej choćby dziedzinie jest zadaniem szczególnie nieprzystępnym. W historii dramaturgii osiągalnym tylko wówczas, gdy tłumacze, a następnie krytycy i teoretycy – niejednokrotnie pracą kilku pokoleń – doprowadzą do takiego nagromadzenia danych i analiz, które pozwolą na zbudowanie syntezy. Próby takie były podejmowane oczywiście już wcześniej, jednak ich autorzy, dysponując zbyt szczupłym materiałem, wprowadzali niemało uproszczeń, często pomijając w swych opracowaniach niezwykle ważne fakty. Tak było i w przypadku dziejów dramatu. Śledząc rozwój wiedzy w tej jedynie dziedzinie, możemy zauważyć, jak żmudne były poszukiwania i jak nieraz z powodu braku informacji popełniano błędy. Wyraźnym przykładem może być tu kwestia wpływów teatru antycznej Grecji na teatr Indii, których poszukiwali i które próbowali udowodnić filologowie z przełomu XIX i XX wieku.

obecnie w Polsce dostęp do utworów dramatycznych z całego świata, jednocześnie w językach oryginału, jak ich przekładów na język polski i opracowań teoretycznych dotyczących tych dzieł jest na tyle łatwy, iż możemy pokusić się o dość obszerną syntezę, pogłębioną dzięki osiągnięciom światowej myśli z zakresu historii i teorii literatury, a także teatrologii.

Podejmując się prezentacji dramaturgii światowej, miałem świadomość, że wyczerpanie tego tematu jest rzeczą niemożliwą. Zamiarem moim było, jednak, ukazanie głównych kierunków i tendencji rozwoju dramaturgii, ukazanie czynników, które je stymulowały, lub przeciwnie – przyczyniały się do regresu,, a także kierunków poszukiwań światopoglądowych i estetycznych. Chciałem zwrócić uwagę na ważniejsze etapy historii teatru i dramatu, a także na twórców, którzy bardzo przyczynili się do rozwoju tej sztuki.