Kultura jako pamięć (Nomos)

Ogólna kategoria pamięci obejmuje szczególnie mnóstwo fenomenów mnemonicznych, włącznie z zapominaniem tak spontanicznym, jak i intencjonalnym. Przywrócenie i uwypuklenie perspektywy kulturowej skłania do przemyślenia i precyzacji pojęć tak podstawowych, jak pamięć zbiorowa i pamięć społeczna,, a także do podejmowania wysiłków tworzenia bardziej precyzyjnych kategorii analitycznych i dążenia do większej spójności teoretycznej w badaniach nad pamięcią. Perspektywa kulturowa w badaniu pamięci otwiera świeże horyzonty dzięki zorientowaniu na procesy komunikacji i różnorodne symboliczne formy reprezentowania przeszłości, w tym te, które pozwala na kultura nowych mediów. Kulturowo zapośredniczona pamięć autobiograficzna jest warunkiem konstruowania tożsamości osobistej. Podobnie również wiązano pamięć zbiorową z tożsamością zbiorową. W centrum zainteresowania pozostawały wspólnoty pamięci, nie tylko posiadające wspólną przeszłość, ale także razem ją upamiętniające. Jakkolwiek ważna i wyraźna jest taka forma manifestacji pamięci zbiorowej, bardzo w odniesieniu do grup etnicznych i wspólnot narodowych i państwa narodowego i jego polityki pamięci, to nie może ona przesłaniać daleko szerszego spectrum problemów pamięci i kultury. W tekstach składających się na książkę Kultura jako pamięć Autorzy poruszają zarysowaną wyżej problematykę teoretyczną i metodologiczną badań nad pamięcią w najróżniejszych kontekstach społeczno-kulturowych. Jednocześnie kwestie pamięci tworzą soczewkę dla oglądu przemian współczesności w wymiarze czasu i temporalności - ich znaczenia i wartościowania. (fragment z Przedmowy)