Odzież grobowa w rzeczypospolitej w xvii i xviii wieku (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

Podstawowym problemem, który został podjęty w niniejszej książce, jest próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób konstruowano, szyto i przygotowywano ubranie dla zmarłych na obszarze Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku. Badaniami została objęta głównie odzież jedwabna, którą pozyskano w trakcie prac archeologicznych prowadzonych w kościołach. Na podstawie odzieżowych zabytków archeologicznych udało się pot­wierdzić, że zmarłych chowano w koszulach albo odzieży, którą przed złożeniem do grobu noszono na co dzień. Poza tym ustalono, że grzebano w dodatku w strojach przygotowanych specjalnie na uroczystość pogrzebową lub w odzie­ży przerobionej z ciuchów codziennego użytkowania. W celu zobrazowania różnic dotyczących sposobu konstruowania ubiorów, ich szycia wykańczania i zdobienia i w celu usystematyzowania materiału źródłowego analizowany zespół podzielono na ubranie wielokrotnego korzystania, przygotowaną do noszenia i odzież jednorazowego korzystania. W pracy zaprezentowano męski strój narodowy, odzież męską wzorowaną na modzie zachodniej, ubranie w którą ubrano kobiety i oddzielnie omówiono także koszule. W osobnym rozdziale omówiono także dodatki do odzieży, które znaleziono przy eksplorowanych pochówkach. Zaprezentowano nakrycia głowy: kołpaki, czapki i czepki, pończochy, rękawiczki, pasy i szale.