Wszystkie boże dzieci tańczą

Zbiorek sześciu niedługich opowiadań, niezależnych fabularnie. Mamy tu rozpoznawalny na pierwszy rzut oka, niesamowity świat Murakamiego, napędzany nieposkromioną wyobraźnią pisarza, która raz po raz rozsadza ramy realności, przenosząc czytelnika to w świat snów, to marzeń, to czystej surrealnej fantazji. Okazuje się, iż Murakami czuje się nadzwyczajnie na dodatek w zwartej oszczędnej i skrupulatnej kompilacji, jaką narzuca forma niedługiego opowiadania. Kilkoma słowami zarysowuje wyraziste, sugestywne światy, a każda z historii jest przekonująca, pełna i satysfakcjonująca. Każdy z bohaterów odbywa jakąś podróż - czy to w rzeczywistym, geograficznym, czy jedynie wewnętrznym, duchowym rozmiarze - do której bodźcem staje się trzęsienie ziemi: każdy z nich odkrywa w sobie jakąś tajemnicę, którą próbuje przeniknąć albo po prostu pogodzić się z jej istnieniem: każdy ma jakąś obsesję, która zatruwa mu życie: każdy jest uwikłany, bądź dopiero się wikła w niełatwe relacje z innymi ludźmi.