wywołując w świadomości hasło „dzieciństwo", budzimy przeważnie obrazy pogodne, nawet szczęśliwe. Dzieci nie powinny mieć zmartwień – kłopoty przejmują dorośli. Okres dzieciństwa, w którym w naturalnym procesie uspołeczniania poznaje się wymogi otoczenia, w silnym stopniu kształtuje zręby osobowości podstawowej.
Wtedy następuje pierwsze tworzenie się obrazów świata społecznego z jego radościami i smutkami. Powstają wyobrażenia o sobie i swoich możliwościach, a choćby marzenia. Wyobrażenia te są odbiciem doświadczeń dziecięcych, ich intelektualno-emocjonalnych interpretacji zdarzeń, obrazów kulturowych i ocen wartościujących, które słyszą i poznają.
W romantycznym spojrzeniu na dzieciństwo, jakie ukazują antropolodzy kultury odnoszący je do zakładanych celów i form wychowania, jest ono dojrzewaniem do następnych okresów w życiu (Rogers, 2001, s. 202–214).
To, co się w tych latach dzieje, ma stwarzać człowieka szczęśliwego, otwartego na ludzi, chętnego zmianom świata na lepsze, twórczego. Dzieciństwo jest wprawdzie okresem uczenia się koniecznych umiejętności w życiu dorosłym, lecz zakres i formy wybierają z troską dorośli.
W dużej części przypadków tak jest, ale zarazem część dzieci z wyjątkowo wielu powodów takiego radosnego dzieciństwa nie doświadcza. Przyczyny są przeróżne: choroby przewlekle, deficyty rozwojowe czy niepełnosprawności, ale i takie, które z tym związane są bezpośrednio i pośrednio, a nawet wynikają w pełni z innych przyczyn.
O tym jest ta książka? O emocjach dzieci i młodzieży z trudnościami w rozwoju i zachowaniu i o smutnym czasem życiu, negatywnych, traumatycznych doświadczeniach, niezaspokojonych potrzebach, utraconych marzeniach i nadziejach, o braku rozumienia poprzez bliskich...
[...]
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla Emocje dzieci i młodzieży z trudnościami w rozwoju i zachowaniu. Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.